rzeczownik w języku po szwedzku

Polski	Szwedzki
rzeczownik (gramatyka) część mowy umożliwiająca rozróżnianie przedmiotów, osób, zwierząt, pojęć itp. poprzez nadanie im nazw lub imion; noun	nomen [~et; pl. ~ el. nomina, best. pl. ~en el. nomina]substantiv substantiv [~et; pl. ~]substantiv
rzeczownik odczasownikowy (językoznawstwo, językoznawczy) rzeczownik utworzony od czasownika, zwykle będący nazwą czynności lub stanu; w niektórych językach może występować również w funkcji imiesłowu przysłówkowego współczesnego lub imiesłowu przymiotnikowego czynnego noun	gerundium [gerundiet gerundier]substantiv
rzeczownik odczasownikowy noun	verbalsubstantiv [~et; pl. ~]substantiv
rzeczownik własny (gramatyka) rzeczownik będący nazwą konkretnej osoby lub innej istoty żywej, przedmiotu, miejsca lub obiektu geograficznego noun	egennamn [~et; pl. ~]substantiv
rzeczownik zbiorowy (gramatyka) rzeczownik, który określa zbiór przedmiotów jednostkowych	myckenhetsnamn
rzeczownikowy (gramatyka) odnoszący się do rzeczownika, związany z rzeczownikiem adjective	materiell [~t ~a]adjektiv

Historia wyszukiwania