Polski | Szwedzki |
---|---|
potomek (książkowy) dziecko (w stosunku do rodziców), także dalszy następca (wnuk, prawnuk) noun | avkomling [~en ~ar]substantiv |
potomstwo (książkowy) dzieci w stosunku do rodziców noun | avföda [~n]substantiv avkomma [~n -kommor]substantiv |
potop (hydrologia, hydrologiczny) powódź powstała na rozległych terenach noun | översvämning [~en ~ar]substantiv |
potop (przenośnie, przenośnia) duże ilości czegoś noun | översvämning [~en ~ar]substantiv |
potop (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wielka powódź opisana w Starym Testamencie (Rdz 6-8), jako kara zesłana przez Boga | |
potrącać verb | stöta [stötte stött]verb |
potrącenie (finanse, finansowy) część odjęta od należności noun | exekution [~en ~er]substantiv |
potrącenie noun | stöt [~en ~ar]substantiv |
potrafić adjective | rå [~tt, ~a]adjektiv |
potrafić verb umieć coś zrobić, wiedzieć, jak coś zrobić | kunna [kunde, kunnat, pres. kan]verb |
potrawa noun posiłek stworzony z jadalnych składników | anrättning [~en ~ar]substantiv maträtt [~en ~er]substantiv |
potrawka (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) pokrojone i ugotowane w sosie mięso noun | frikassé [~n ~er]substantiv |
potrójny składający się z trzech jednakowych lub podobnych części | |
potrząsać noun | ruska [~n, ruskor]substantiv |
potrząsać verb wstrząsać czymś wiele razy, poruszać gwałtownie | skaka [~de ~t]verb |
potrząsnąć verb | tufsa [~de ~t]verb |
potrzeba noun cel jakiegoś działania | behov [~et; pl. ~]substantiv nöd [~en]substantiv |
potrzeba noun uczucie konieczności wykonania lub zrobienia czegoś | behov [~et; pl. ~]substantiv |
potrzeba jest matką wynalazków to sytuacja skłania do wprowadzania innowacji i ułatwiania sobie życia | |
potrzebny adjective taki, bez którego trudno jest się obyć, niezbędny lub przydatny | behövlig [~t ~a]adjektiv erforderlig [~t ~a]adjektiv nödig [~t ~a]adjektiv nödvändig [~t ~a]adjektiv |
potrzebować mieć potrzebę/pragnienie posiadania/zrobienia czegoś; pragnąć kogoś w jakimś celu | kräva [krävde, krävt] |
potrzebować verb mieć potrzebę/pragnienie posiadania/zrobienia czegoś; pragnąć kogoś w jakimś celu | behöva [behövde behövt]verb fordra [~de ~t]verb tarva [~de ~t]verb |
potrzebujący adjective człowiek potrzebujący pomocy, będący w potrzebie, żyjący w niedostatku | behövandeadjektiv nödlidandeadjektiv nödställd [-ställt ~a]adjektiv |
potrzeszcz | |
potrzos (ornitologia, ornitologiczny) Emberiza schoeniclus, ptak z rodziny trznadlowatych; noun | sävsparv [~en ~ar]substantiv |
potulny adjective łagodny, ustępliwy | foglig [~t ~a]adjektiv |
poturbować verb | tufsa [~de ~t]verb |
potwal (zoologia, zoologiczny) Physeter macrocephalus Linnaeus, duży morski ssak z rodziny kaszalotowatych; noun | kaskelot [~en ~er]substantiv |
potwarca noun | belackare [~n; pl. ~, best. pl. belackarna]substantiv |