słownik Polsko-Szwedzki »
pal w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| pal (historia, historyczny, historycznie) narzędzie kaźni w formie zaostrzonego słupa, na którego wbijano skazańca noun | påle [~n pålar]substantiv |
| pal noun gruby słup osadzony w gruncie, pełniący zwykle funkcję konstrukcyjną | påle [~n pålar]substantiv |
| palacz noun osoba, która pali tytoń, zwykle nałogowo | rökare [~n; pl. ~, best. pl. rökarna]substantiv |
| palaczka noun kobieta, która pali (np. papierosy, tytoń, opium itp.) | rökare [~n; pl. ~, best. pl. rökarna]substantiv |
| palajski (dosłownie) (starożytność) związany z krainą Pala w Anatolii | |
| palajski (językoznawstwo, językoznawczy) język palajski, należący do języków anatolijskich; | |
| palankin ozdobna lektyka z dachem i firankami | |
| palant (potocznie, potoczny) obraźliwy zwrot do mężczyzny, który wzbudza lekceważenie lub pogardę | |
| palarnia noun | rökrum [~met; pl. ~, best. pl. ~men]substantiv |
| palatynacki związany z Palatynatem, dotyczący Palatynatu | |
| Palatynat (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) kraina historyczna w zachodnich Niemczech, położona na zachód od Renu; noun | borg [~en ~ar]substantiv |
| Palau (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) jedno z wyspiarskich państw położonych w Oceanii; noun | Palausubstantiv |
| palauski noun związany z Palau, dotyczący Palau | palauer [~n; pl. ~]substantiv |
| palce lizać adjective | smaskig [~t ~a]adjektiv |
| palczatka cytrynowa (botanika, botaniczny) Cymbopogon citratus, gatunek trawy z rodziny wiechlinowatych o szerokim zastosowaniu; noun | citrongräs [~et; pl. ~]substantiv |
| Palearktyka (geografia, geograficzny) (zoologia, zoologiczny) najrozleglejszy lądowy rejon zoogeograficzny, leżący w obrębie Holarktyki, a obejmujący całą Europę, północną i środkową Azję oraz północną Afrykę | |
| palec noun część rękawiczki przykrywająca palce (1.1) | finger [fingret hellre än ~n; pl. fingrar, best. pl. fingrarna]substantiv |
| palec noun u człowieka i zwierzęcia: jedno z pięciu cienkich zakończeń dłoni lub stopy | finger [fingret hellre än ~n; pl. fingrar, best. pl. fingrarna]substantiv tå [~n ~r]substantiv |
| palec wskazujący (anatomia, anatomiczny) drugi po kciuku palec ręki; noun | pekfinger [-fingret -fingrar]substantiv |
| palec środkowy (anatomia, anatomiczny) trzeci palec u ręki | |
| paleciak (potocznie, potoczny) ręczny wózek do przewożenia palet wyposażony w podnośnik hydrauliczny; | |
| palenie noun zwyczaj palenia papierosów, tytoniu | rökning [~en ~ar]substantiv |
| paleoantropolog (antropologia, antropologiczny) (biologia, biologiczny) badacz zajmujący się opisaniem ewolucji człowieka | |
| paleobotanika (botanika, botaniczny) nauka o roślinach kopalnych; noun | paleobotanik [~en]substantiv |
| paleocen (geologia, geologiczny) najstarsza epoka paleogenu | |
| paleochrześcijański adjective odnoszący się do pierwszych chrześcijan, związany z pierwszymi chrześcijanami | fornkristen [-kristet -kristna]adjektiv |
| paleogen (geologia, geologiczny) jeden z okresów geologicznych w kenozoiku; | |
| paleografia noun badanie dziejów pisma i rozwoju narzędzi piśmienniczych; | paleografi [~n]substantiv |
| paleolit (archeologia, archeologiczny) epoka w dziejach ludzkości, trwająca od ok. 5-3 mln r. p.n.e. do ok. 10000 r. p.n.e.; | |
| paleolityczny adjective żyjący / mający miejsce w paleolicie lub pochodzący/wywodzący się z niego | paleolitisk [~t ~a]adjektiv |
| paleontolog (biologia, biologiczny) naukowiec zajmujący się badaniem organizmów kopalnych noun | paleontolog [~en ~er]substantiv |
| paleontolog noun specjalistka z zakresu paleontologii | paleontolog [~en ~er]substantiv |
| paleontologia (biologia, biologiczny) nauka o organizmach kopalnych; noun | paleontologi [~n]substantiv |
| paleontologiczny (biologia, biologiczny) związany z paleontologią, dotyczący paleontologii | |
| paleoproterozoik (geologia, geologiczny) jeden z okresów geologicznych; | |
| paleozoik (geologia, geologiczny) era w dziejach Ziemi; | |
| paleozoolog specjalista zajmujący się badaniem zwierząt, które żyły w minionych epokach geologicznych | |
| paleozoologiczny (zoologia, zoologiczny) związany z paleozoologią, dotyczący paleozoologii |
