słownik Polsko-Szwedzki »
on w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| Antonina imię żeńskie; | |
| antonomazja (językoznawstwo, językoznawczy) zastąpienie nazwy własnej osoby lub przedmiotu inną nazwą; | |
| antonówka (botanika, botaniczny) (ogrodnictwo, ogrodniczy) mrozoodporna odmiana uprawna jabłoni domowej; | |
| antroponim (językoznawstwo, językoznawczy) osobowa nazwa własna | |
| antycyklon (meteorologia, meteorologiczny) wyż (atmosferyczny); noun | anticyklon [~en ~er]substantiv |
| antyfona (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) w Komplecie krótka pieśń maryjna śpiewana lub odmawiana na końcu godziny kanonicznej; noun | antifon [~en ~er]substantiv |
| antyfona (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) w Liturgii godzin werset odmawiany przed i po psalmie czy kantyku; noun | antifon [~en ~er]substantiv |
| antyfona (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) w liturgii mszy świętej jeden z wersetów śpiewanych lub odmawianych na wejście, na ofiarowanie i na komunię; noun | antifon [~en ~er]substantiv |
| antyfonał (dawniej, dawny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) księga liturgiczna zawierająca antyfony | |
| antykoncepcja (medycyna, medyczny) (seksuologia, seksuologiczny) działania zapobiegające zapłodnieniu noun | födelsekontroll [~en]substantiv |
| antykoncepcyjny (medycyna, medyczny) (farmacja, lekoznawstwo, farmakologia, farmaceutyczny, farmakologiczny) zapobiegający zajściu w ciążę noun | preventivmedel [-medlet; pl. ~, best. pl. -medlen]substantiv |
| antymon (chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Sb i liczbie atomowej 51; noun | antimon [~et el. ~en]substantiv |
| antymonit (mineralogia, mineralogiczny) pospolity minerał z grupy siarczków, siarczek antymonu; noun | spetsglans [~en]substantiv |
| antysyjonistyczny adjective wrogi w stosunku do syjonizmu; przeciwny założeniom syjonizmu | antisionistisk [~t ~a]adjektiv |
| antyszczepionkowiec | |
| antyszczepionkowiec zagorzały przeciwnik szczepień ochronnych; | |
| aparat telefoniczny (telekomunikacja) końcowe urządzenie łącza telefonicznego noun | telefonapparat [~en ~er]substantiv |
| ara zielona (ornitologia, ornitologiczny) Ara militaris, gatunek ptaka z podrodziny papug neotropikalnych; | |
| Aragończyk mieszkaniec Aragonii | |
| Aragonia (geografia, geograficzny) (administracja) region autonomiczny w północnej Hiszpanii noun | Aragoniensubstantiv |
| aragonit (mineralogia, mineralogiczny) minerał z gromady węglanów, polimorficzna odmiana węglanu wapnia; | |
| aragoński (językoznawstwo, językoznawczy) język aragoński; | |
| aragoński dotyczący Aragonii lub jej mieszkańców, związany z Aragonią, pochodzący z Aragonii | |
| architektoniczny (architektura, architektoniczny) związany z architekturą, tworzony dla / za pomocą architektury adjective | arkitektonisk [~t ~a]adjektiv |
| argon (chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Ar i liczbie atomowej 18; noun | argon [~et]substantiv |
| Argonauta (mitologia grecka) każdy z uczestników wyprawy po złote runo pod wodzą Jazona na statku Argo; noun | argonaut [~en ~er]substantiv |
| Armagedon (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) miejsce, w którym przy końcu świata odbędzie się bitwa między narodami; | |
| Armia Czerwona (wojskowość, wojskowy) (historia, historyczny, historycznie) nazwa sił zbrojnych Rosji sowieckiej i ZSRR od 1918 do 1946; | |
| Aron imię męskie; | |
| aronia (botanika, botaniczny) Aronia, krzew o małych, białych lub czerwonych kwiatach i drobnych, granatowych lub czerwonych owocach o słodko-cierpkim smaku; | |
| Aronowa broda (dawniej, dawny) (botanika, botaniczny) (ludowy) obrazki, Arum L. | |
| astronauta (astronomia, astronomiczny) (zawód, zawodowy, zawodowo) osoba zajmująca się lotami w kosmos i badaniem przestrzeni kosmicznej noun | astronaut [~en ~er]substantiv rymdfarare [~n; pl. ~, best. pl. -fararna]substantiv |
| astronautka noun kobieta, która zajmuje się lotami w kosmos | astronaut [~en ~er]substantiv |
| astronautyczny noun związany z astronautyką lub astronautami, dotyczący astronautyki lub astronautów | astronautik [~en]substantiv |
| astronautyka (naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) zespół nauk zajmujący się lotami poza atmosferą Ziemi; noun | astronautik [~en]substantiv |
| astronom noun miłośnik i znawca astronomii | astronom [~en ~er]substantiv |
| astronom noun specjalista w zakresie astronomii; | astronom [~en ~er]substantiv |
| astronomia noun nauka zajmująca się badaniem kosmosu; | astronomi [~n]substantiv |
