słownik Polsko-Szwedzki »
kolej w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| kolej noun środek transportu lądowego wytyczony torem lub liną; | järnväg [~en ~ar]substantiv |
| kolej aglomeracyjna noun kolej obsługująca przewozy pasażerskie w obszarze aglomeracji | pendel [~n pendlar]substantiv |
| kolej krzesełkowa noun rodzaj wyciągu z gondolami w formie krzeseł | sittlift [~en ~ar]substantiv |
| kolej linowa noun tor linowy wraz z przeznaczonymi do jego eksploatacji budowlami, urządzeniami oraz gondolami lub krzesełkami; | kabinbana [~n -banor]substantiv |
| kolej magnetyczna kolej poruszająca się bez styku pojazdu z torem, dzięki unoszeniu elektromagnetycznemu | |
| kolej zębata (kolejnictwo) kolej mogąca pokonywać trasę o dużych nachyleniach dzięki dodatkowej szynie zębatej, na którą oddziałują zębate koła napędowe i hamujące; | |
| kolej żelazna noun | järnväg [~en ~ar]substantiv |
| kolejarz noun pracownik kolei | järnvägsman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv |
| kolejka noun uporządkowana zbiorowość ludzi czekających na coś; | kö [~n ~er]substantiv |
| kolejka górska urządzenie rozrywkowe w formie konstrukcji z wysokimi wzniesieniami, stromiznami i ostrymi zakrętami, po której poruszają się wagoniki z pasażerami; | |
| kolejka krzesełkowa noun rodzaj kolei linowej z gondolami w formie krzeseł | sittlift [~en ~ar]substantiv |
| kolejka linowa noun | linbana [~n -banor]substantiv |
| kolejno adverb w kolejności, jeden za drugim | turvisadverb |
| kolejność noun uporządkowanie pozwalające ustalić dla dowolnych dwóch elementów pewnej zbiorowości (haseł, czynności, ludzi, itp.), który z nich jest wcześniejszy, a który późniejszy | ordningsföljd [~en ~er]substantiv |
| kolejny następny po tym, który jest teraz; przyszły | |
| kolejowy związany z kolejnictwem (koleją); taki, który dotyczy kolejnictwa, pociągów | |
| dworzec kolejowy (kolejnictwo) miejsce przyjazdu, odjazdu i postoju pociągów wraz z budynkiem przystosowanym do obsługi pasażerów (kasami, poczekalnią, punktami gastronomicznymi itp.); noun | järnvägsstation [~en ~er]substantiv |
| linia kolejowa (kolejnictwo) droga kolejowa wraz z przyległym pasem gruntu i infrastrukturą umożliwiającą funkcjonowanie kolei; noun | bansträcka [~n -sträckor]substantiv |
| stacja kolejowa (kolejnictwo) miejsce przyjazdu, postoju i odjazdu pociągów, zwykle wyposażone w perony i budynki, w których mieszczą się kasy, poczekalnie, przechowalnie bagażu itp.; noun | tågstation [~en ~er]substantiv |
| szybka kolej miejska kolej charakteryzująca się jednakową długością składu wagonów, dużą częstotliwością kursowania i nierównomiernym natężeniem ruchu w różnych porach doby | |
| w pierwszej kolejności najpierw | |
| wykolejenie (kolejnictwo) wypadnięcie pojazdu z szyn noun | urspårning [~en ~ar]substantiv |
