epoka w języku po szwedzku

Polski	Szwedzki
epoka (geologia, geologiczny) formalna jednostka geochronologiczna, mniejsza od okresu i dzieląca się na wieki; noun	epok [~en ~er]substantiv ålder [~n åldrar]substantiv
epoka brązu (archeologia, archeologiczny) epoka prehistorii i starożytności, następująca po epoce kamienia i poprzedzająca epokę żelaza;	Bronsåldern
epoka kamienia (archeologia, archeologiczny) najstarsza i najdłuższa epoka prehistoryczna; noun	stenålder [~n]substantiv
epoka żelaza (archeologia, archeologiczny) epoka dziejów następująca po epoce brązu; noun	järnålder [~n]substantiv
niepokalany adjective w sensie duchowym: nieobarczony winą czy zmazą	fläckfri [~tt ~a]adjektiv

Historia wyszukiwania