słownik Polsko-Szwedzki »
dziedzic w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| dziedzic noun | patron [~en, el. vard. ~; pl. ~er]substantiv |
| dziedzic noun osoba, która coś po kimś przejmuje | arvinge [~n arvingar]substantiv |
| dziedzictwo dobra zachowane dla następnych pokoleń | |
| dziedzictwo noun majątek przejęty po kimś | släktklenod [~en ~er]substantiv |
| dziedzictwo prawo przekazywania czegoś | |
| dziedziczenie (rzeczownik odczasownikowy) od dziedziczyć | |
| dziedziczność (biologia, biologiczny) zespół procesów zachodzących podczas powstawania i rozwoju osobniczego organizmów, prowadzący do odtwarzania cech organizmów rodzicielskich; noun | ärftlighet [~en]substantiv |
| dziedziczność (historia, historyczny, historycznie) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przekazywalność czegoś na podstawie spadku lub następstwa po przodkach noun | ärftlighet [~en]substantiv |
| dziedziczność noun cecha tego, co jest dziedziczne | ärftlighet [~en]substantiv |
| dziedziczny adjective przekazywany przez przodków lub przejęty od nich | ärftlig [~t ~a]adjektiv |
| dziedziczyć verb być uprawnionym do takiego otrzymania | ärva [ärvde ärvt]verb |
| dziedziczyć verb o potomstwie organizmów żywych: przejmować cechy przodka | ärva [ärvde ärvt]verb |
| dziedziczyć verb otrzymywać majątek (spadek) lub tytuł szlachecki po czyjejś śmierci | ärva [ärvde ärvt]verb |
| odziedziczyć verb | ärva [ärvde ärvt]verb |
| wydziedziczyć (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) pozbawić praw do dziedziczenia, do przysługującego spadku |
