Polski | Niemiecki |
---|---|
ruch (fizyka, fizyczny) zmiana położenia w czasie; noun | die Bewegung [der Bewegung; die Bewegungen]Substantiv |
ruch noun gest, ruszenie częścią ciała | die Bewegung [der Bewegung; die Bewegungen]Substantiv |
ruch noun grupa ludzi dążących do jakiegoś celu politycznego lub społecznego | die Bewegung [der Bewegung; die Bewegungen]Substantiv |
ruch noun sposób poruszania się na drodze | der Verkehr [des Verkehr(e)s; die Verkehre]Substantiv |
ruch noun w grach: ruszenie bierki, figury, zagranie kartą itp., kolejka | der Zug [des Zug(e)s; die Züge]Substantiv |
ruch drogowy phrase | der Straßenverkehr [des Straßenverkehrs; —]Phrase |
ruch oporu noun formacja oddziałów utworzonych do walki przeciwko okupantowi lub rządowi kraju nie posiadającemu wystarczającej legitymacji do sprawowania władzy; | Widerstand | WiderstandsbewegungSubstantiv |
ruch pacyfistyczny noun | die Friedensbewegung [der Friedensbewegung; die Friedensbewegungen]Substantiv |
ruch samochodowy noun | der Autoverkehr [des Autoverkehrs]Substantiv |
ruch uliczny noun ogół pojazdów i pieszych poruszających się drogami publicznymi, szczególnie w kontekście jego uciążliwości i negatywnych następstw | der Warenverkehr [des Warenverkehr(e)s; die Warenverkehre]Substantiv |
ruchać verb | bumsen [bumste; hat/ist gebumst]Verb |
ruchać sie verb | koitieren [koitierte; hat koitiert]Verb |
ruchliwy adjective będący w nieustannym ruchu | lebhaft | quirligAdjektiv |
ruchome piaski noun | der Treibsand [des Treibsand(e)s; —]Substantiv |
ruchomość (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (ekonomia, ekonomiczny) rzecz stanowiąca czyjąś własność, dająca się przenosić; noun | die Habe [der Habe; —]Substantiv |
ruchomy adjective dający się przenosić | beweglich [beweglicher; am beweglichsten]Adjektiv |
ruchomy adjective poruszający się | mobil [mobiler; am mobilsten]Adjektiv |
ruchomy chodnik noun urządzenie do poziomego transportu ludzi; | Fahrsteig | LaufbandSubstantiv |
ruchowy phrase | motorisch [motorischer; am motorischsten]Phrase |
Baruch (biblijny) postać biblijna; noun | BaruchSubstantiv |
Baruch (rzadki, rzadko używany) imię męskie; noun | BaruchSubstantiv |
bezruch noun | der Stillstand [des Stillstand(e)s; die Stillstände]Substantiv |
bezruch noun brak ruchu | die Immobilität [der Immobilität ; —]Substantiv |
biuro nieruchomości (handel, handlowy) firma, której zadaniem jest pośredniczenie w kupnie lub sprzedaży nieruchomości noun | das ImmobilienbüroSubstantiv |
Bruchnal (geografia, geograficzny) wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, rejon jaworowski; noun | TernowyzjaSubstantiv |
czujnik ruchu noun | der Bewegungsmelder [des Bewegungsmelders; die Bewegungsmelder]Substantiv |
detektor ruchu noun | der Bewegungsmelder [des Bewegungsmelders; die Bewegungsmelder]Substantiv |
gruchacz (ornitologia, ornitologiczny) ptak z rodziny Psophiidae; noun | TrompetervogelSubstantiv |
gruchać verb o gołębiu: wydawać odgłosy godowe | brabbeln [brabbelte; hat gebrabbelt]Verb |
gruchot (potocznie, potoczny) (lekceważąco, lekceważący) zniszczony, zużyty, stary przedmiot, np. pojazd noun | die Klapperkiste [der Klapperkiste; die Klapperkisten]Substantiv |
gruchot noun silny odgłos uderzających o siebie lub o coś albo rozpadających się przedmiotów; mocny huk | das Gepolter [des Gepolters; —]Substantiv |
kruchość noun cecha tego, co kruche i łamliwe | Brüchigkeit | ZerbrechlichkeitSubstantiv |
kruchy (przenośnie, przenośnia) nietrwały, delikatny, słaby adjective | zerbrechlich | fragilAdjektiv |
nieruchomo adjective | bewegungslosAdjektiv |
nieruchomość (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (ekonomia, ekonomiczny) grunt, budynek trwale związany z gruntem lub część budynku, które stanowią odrębny przedmiot własności; noun | die Immobilie [der Immobilie; die Immobilien]Substantiv |
Nieruchomość noun | die Immobilie [der Immobilie; die Immobilien]Substantiv |
nieruchomy adjective | bewegungslosAdjektiv |
nieruchomy adjective bez ruchu, nie zmieniający pozycji, położenia | unbeweglich [unbeweglicher; am unbeweglichsten]Adjektiv |
obrzęk naczynioruchowy (medycyna, medyczny) choroba skóry i błon śluzowych charakteryzująca się występowaniem ograniczonych obrzęków; noun | AngioödemSubstantiv |
odruch (fizjologia, fizjologiczny) reakcja ustroju na bodziec, przebiegająca za pośrednictwem układu nerwowego noun | der Reflex [des Reflexes; die Reflexe]Substantiv |