słownik Polsko-Niemiecki »
ogon w języku niemieckim
| Polski | Niemiecki |
|---|---|
| ogon (potocznie, potoczny) długa kolejka noun | die Schlange [der Schlange; die Schlangen]Substantiv |
| ogon (zoologia, zoologiczny) (anatomia, anatomiczny) część ciała niektórych zwierząt, składająca się z włosów, piór lub kręgów, także futro z tej części ciała; noun | Schwanz | SchweifSubstantiv |
| ogon noun końcowa część jakiegoś przedmiotu | Schwanz | SchweifSubstantiv |
| ogonek (zdrobniale) od: ogon noun | das Schwänzchen [des Schwänzchens; die Schwänzchen]Substantiv |
| ogonowy adjective związany z ogonem, dotyczący ogona | kaudal | Schwanz-Adjektiv |
| boeuf Strogonow (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) potrawa z polędwicy wołowej krojonej w wąskie i krótkie paski, cebuli i przypraw, zagotowanych z mąką, przecierem pomidorowym; podawana zazwyczaj z kluseczkami francuskimi; noun | Bœuf StroganoffSubstantiv |
| kosmogonia phrase | die Kosmogonie [der Kosmogonie; die Kosmogonien]Phrase |
| kosmogoniczny adjective związany z kosmogonią, dotyczący kosmogonii | kosmogonischAdjektiv |
| koński ogon noun | der Pferdeschwanz [des Pferdeschwanzes; die Pferdeschwänze]Substantiv |
| kość ogonowa noun | das Steißbein [des Steißbein(e)s; die Steißbeine]Substantiv |
| kuoka krótkoogonowa (zoologia, zoologiczny) Setonix brachyurus, gatunek zwierzęcia z monotypowego rodzaju kuoka, Setonix noun | KurzschwanzkänguruSubstantiv |
| lirogon (ornitologia, ornitologiczny) ptak z rzędu wróblowych występujący na kontynencie australijskim; noun | der LeierschwanzSubstantiv |
| mysi ogonek (pogardliwie, pogardliwy) krótki, cienki warkocz, warkoczyk | |
| papużka długoogonowa (ornitologia, ornitologiczny) (potocznie, potoczny) papużka o długim ogonie noun | der Sittich [des Sittichs; die Sittiche]Substantiv |
| płetwa ogonowa (zoologia, zoologiczny) tylna płetwa zwierząt wodnych noun | Schwanzflosse | AfterflosseSubstantiv |
| rozkładać ogon | |
| siedzieć na ogonie verb jechać lub lecieć za kimś bardzo blisko | dicht auffahrenVerb |
