mi w języku niemieckim
| Polski | Niemiecki |
|---|---|
| mi (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) nazwa solmizacyjna jednego z dźwięków; noun | miSubstantiv |
| mi noun jedna z nazw dwunastej litery alfabetu greckiego; | das My [des My(s); die Mys]Substantiv |
| Mia noun anglosaskie imię żeńskie | MiaSubstantiv |
| Miami (geografia, geograficzny) duże miasto na Florydzie; noun | MiamiSubstantiv |
| miami noun język Indian z plemienia Miami | MiamiSubstantiv |
| mianować verb określać nazwą | ernennen [ernannte; hat ernannt]Verb |
| mianować verb powoływać na stanowisko | befördern [beförderte; hat befördert]Verb |
| mianować urzędnikiem phrase | verbeamten [verbeamtete; hat verbeamtet]Phrase |
| mianowicie adverb służy wprowadzeniu do uszczegółownienia wcześniejszej wypowiedzi | nämlichAdverb |
| mianowicie adverb służy wprowadzeniu wyliczenia | nämlichAdverb |
| mianownik (językoznawstwo, językoznawczy) (gramatyka) pierwszy przypadek deklinacji, który odpowiada na pytania: kto? co?; noun | der Nominativ [des Nominativs; die Nominative]Substantiv |
| mianownik (matematyka, matematyczny) w wyrażeniu ułamkowym: część tego wyrażenia umieszczona pod kreską ułamkową; noun | der Nenner [des Nenners; die Nenner]Substantiv |
| mianownikowy (gramatyka) związany z mianownikiem, dotyczący mianownika adjective | der Nominativ [des Nominativs; die Nominative]Adjektiv |
| miara noun rozmiar | Maß [der Maß; die Maß(en)] 〈aber: 3 Maß, Mass /Bier/〉 (Verwandte Form: Mass)Substantiv |
| miargyryt (mineralogia, mineralogiczny) rzadki minerał z grupy siarczków; noun | Miargyrit | SilberantimonglanzSubstantiv |
| miarka noun | das Band [des Band(e)s; die Bänder]Substantiv |
| miarodajny adjective | maßgeblich [maßgeblicher; am maßgeblichsten]Adjektiv |
| Miass (geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) rzeka w Rosji prawy dopływ Isetu, przepływa przez Baszkirię oraz obwody czelabiński i kurgański; noun | MiassSubstantiv |
| miasteczko (zdrobniale) od miasto noun | das Städtchen [des Städtchens; die Städtchen]Substantiv |
| miasteczko noun małe miasto | Städtchen | KleinstadtSubstantiv |
| miasteczko noun prawno-administracyjna jednostka osadnicza o charakterze przejściowym między miastem a wsią | |
| Miasteczko Śląskie (geografia, geograficzny) miasto w Polsce; noun | GeorgenbergSubstantiv |
| miastenia (medycyna, medyczny) nabyta, przewlekła choroba, charakteryzująca się szybkim zmęczeniem i osłabieniem mięśni szkieletowych; noun | MyastheniaSubstantiv |
| miasto (administracja) znaczny obszar gęsto zabudowany, będący skupiskiem ludności wykonującej zawody nierolnicze, a który otrzymał prawa miejskie; noun | Stadt | OrtSubstantiv |
| miasto (potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) ogół mieszkańców miasta (1.1) noun | die Stadt [der Stadt; die Städte]Substantiv |
| miasto (potocznie, potoczny) centrum, główne miejsce miasta (1.1) noun | Stadt | Innenstadt | StadtmitteSubstantiv |
| miasto-państwo (historia, historyczny, historycznie) w starożytności: zespół terenów i osiedli zgrupowanych wokół miast, mający charakter odrębnego państwa; noun | der Stadtstaat [des Stadtstaat(e)s; die Stadtstaaten]Substantiv |
| miasto stołeczne (urzędowy) miasto pełniące funkcję stolicy noun | die Hauptstadt [der Hauptstadt; die Hauptstädte]Substantiv |
| Miasto Wiatrów (peryfrastyczny) (potocznie, potoczny) Chicago noun | Windige StadtSubstantiv |
| miasto widmo noun opuszczony teren zabudowany z niszczejącymi budynkami | die Geisterstadt [der Geisterstadt; die Geisterstädte]Substantiv |
| miasto wybrzeża phrase | die Küstenstadt [der Küstenstadt; die Küstenstädte]Phrase |
| miastowy (potocznie, potoczny) osoba z miasta noun | der Städter [des Städters; die Städter]Substantiv |
| miau (wyraz dźwiękonaśladowczy, onomatopeja) dźwięk wydawany przez kota interjection | miauInterjection |
| miauczeć (zoologia, zoologiczny) o kocie: wydawać charakterystyczny głos verb | miauen | maunzenVerb |
| miazga noun bezkształtna masa powstała wskutek rozbicia, zgniecenia lub roztarcia czegoś | das Mark [des Mark(e)s; —]Substantiv |
| miał noun drobne cząstki niektórych substancji stałych | abstauben [staubte ab; hat abgestaubt]Substantiv |
| miał noun sortyment zasadniczy węgla kamiennego; stosowany głównie do ogrzewania domów | der Marsch [der Marsch(s)|Marsches; die Marschen|Märsche]Substantiv |
| miał kamienny noun | der Grus [des Gruses; die Gruse]Substantiv |
| miażdżyca (medycyna, medyczny) przewlekły proces zapalno-zwyrodnieniowy tętnic, powodujący ich stwardnienie i zwężenie ich światła; jedna z chorób cywilizacyjnych; noun | AtheroskleroseSubstantiv |
| miażdżycowy (medycyna, medyczny) właściwy miażdżycy, związany z miażdżycą adjective | arteriosklerotischAdjektiv |
