ind w języku niemieckim
| Polski | Niemiecki |
|---|---|
| ind (chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu In i liczbie atomowej 49; noun | das Indium [des Indiums; —]Substantiv |
| indagować (książkowy) przeprowadzać indagację, wypytywać kogoś o coś, dopytywać się, badać, zasypywać pytaniami verb | |
| indeks (edukacja, edukacyjny) (studencki) książeczka studenta, w której pracownicy uczelni wyższej odnotowują wyniki egzaminów, zaliczenia, zaliczenie semestru itp.; noun | das Studienbuch [des Studienbuch(e)s; die Studienbücher]Substantiv |
| indeks (ekonomia, ekonomiczny) (bankowość, bankowy) miernik koniunktury giełdowej obrazujący zmiany cen akcji noun | der Index [des Index(es); die Indexe/Indizes/(auch: Indices)]Substantiv |
| indeks (informatyka, informatyczny) dane pozwalające szybko przeszukiwać bazę danych według określonej kolumny lub ich zbioru noun | der Index [des Index(es); die Indexe/Indizes/(auch: Indices)]Substantiv |
| indeks (statystyka, statystyczny) liczba względna charakteryzująca zmiany poziomu zjawiska zachodzące w pewnym czasie noun | der Index [des Index(es); die Indexe/Indizes/(auch: Indices)]Substantiv |
| indeks noun uporządkowany spis, np. pojęć, terminów, nazwisk, przytoczonych lub omówionych w danej książce; | VerzeihnisSubstantiv |
| indeks giełdowy | |
| indeksacja (ekonomia, ekonomiczny) zmienianie ceny lub wysokości zobowiązania finansowego w zależności od wzrostu kosztów; noun | die Indizierung [der Indizierung; die Indizierungen]Substantiv |
| indemnizacja (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) odszkodowanie noun | der Schadenersatz [des Schadenersatzes; —]Substantiv |
| indeterminizm (filozofia, filozoficzny) koncepcja dopuszczająca, że ta sama przyczyna może prowadzić do innych skutków; noun | der Indeterminismus [des Indeterminismus; —]Substantiv |
| Indiana (geografia, geograficzny) (administracja) stan w Stanach Zjednoczonych ze stolicą w Indianapolis; noun | IndianaSubstantiv |
| indianiec (lekceważąco, lekceważący) Indianin noun | die Rothaut [der Rothaut; die Rothäute]Substantiv |
| Indianin (astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego; noun | der Inder [des Inders; die Inder]Substantiv |
| indianin noun | der Indianer [des Indianers; die Indianer]Substantiv |
| Indianin noun czerwonoskóry, rdzenny mieszkaniec obu Ameryk, zaliczany do rasy żółtej; | der Indianer [des Indianers; die Indianer]Substantiv |
| indianka phrase | die Indianerin [der Indianerin; die Indianerinnen]Phrase |
| indiański adjective związany z Indianami, dotyczący Indian | indianisch [indianischer; am indianischsten]Adjektiv |
| indic noun | das Indiz [des Indizes; die Indizien]Substantiv |
| Indie (geografia, geograficzny) państwo w Azji; noun | Indien [Indien(s); —] (Staat in Südasien)Substantiv |
| Indie Zachodnie (historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) zbiorcza nazwa wysp leżących między Morzem Karaibskim a Oceanem Atlantyckim; noun | das Westindien [des WestindienWestindiens; —]Substantiv |
| indirektni phrase | indirekt [indirekter; am indirektesten]Phrase |
| indoaryjski adjective o języku: stosowany na subkontynencie indyjskim, wywodzący się z indoirańskiej grupy języków indoeuropejskich | IndoarischAdjektiv |
| indoaryjski adjective odnoszący się do Ariów (mieszkańców starożytnych Indii) | IndoarischAdjektiv |
| Indochiny (geografia, geograficzny) wschodnia część Półwyspu Indochińskiego noun | das IndochinaSubstantiv |
| Indochiny Francuskie (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) dawna kolonia francuska w południowo-wschodniej Azji; noun | Französisch-IndochinaSubstantiv |
| Indoeuropejczyk (językoznawstwo, językoznawczy) członek grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi; noun | indogermanischSubstantiv |
| indoeuropejski (językoznawstwo, językoznawczy) wywodzący się z praindoeuropejskiej wspólnoty językowej lub stanowiący jej kontynuację adjective | indoeuropäisch | indogermanischAdjektiv |
| indoeuropejskie adjective | IndoeuropäischAdjektiv |
| indoktrynacja noun natarczywe, regularne wpajanie komuś jakichś doktryn, idei; | die Indoktrination [der Indoktrination; die Indoktrinationen]Substantiv |
| indoktrynować (książkowy) wpajać w sposób nachalny, manipulatorski i systematyczny jakąś doktrynę, ideologię, religię verb | indoktrinieren [indoktrinierte; hat indoktriniert]Verb |
| indolencja (książkowy) bezradność, bezczynność, brak reakcji na sytuację noun | die Indolenz [der Indolenz; die]Substantiv |
| Indonezja (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) wyspiarskie państwo w południowo-wschodniej Azji ze stolicą w Dżakarcie; noun | das IndonesienSubstantiv |
| Indonezyjczyk noun obywatel Indonezji | der Indonesier [des Indonesiers; die Indonesier]Substantiv |
| Indonezyjka noun obywatelka Indonezji | die Indonesierin [der Indonesierin; die Indonesierinnen]Substantiv |
| indonezyjski (językoznawstwo, językoznawczy) język urzędowy Indonezji noun | Indonesisch [indonesischer; am indonesischsten]Substantiv |
| indonezyjski adjective odnoszący się do państwa Indonezja | indonesisch | IndonesischAdjektiv |
| indor noun samiec indyka | die Pute [der Pute; die Puten]Substantiv |
| indosować verb | indossieren [indossierte; hat indossiert]Verb |
| indris (zoologia, zoologiczny) owocożerna małpiatka madagaskarska; noun | IndriSubstantiv |
