z w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| zajazd (przestarzałe, przestarzały) plac, na którym zatrzymują się podjeżdżające pod dom pojazdy noun | caupōnanoun |
| zajazd noun karczma ze stajnią i wozownią dla koni i powozów, a współcześnie parkingiem | caupōnanoun |
| zajęcia (edukacja, edukacyjny) systematyczne lekcje, wykłady, ćwiczenia noun | actiōnoun |
| zajęcie noun praca, robota, czynność, zajmowanie się czymś | negotium [negoti(i)](2nd) N |
| zajęczy adjective charakterystyczny dla zająca; dotyczący, odnoszący się do zająca, wykonany ze skóry, futra, mięsa zająca | leporinaadjective |
| zajęty adjective taki, który wykonuje pilnie jakieś zajęcie, czynność | occupatus [occupata, occupatum]adjective |
| zajezdnia noun miejsce nocnego postoju pojazdów komunikacji publicznej; | hortinoun |
| zajmować verb użytkować pomieszczenie | occupo [occupare, occupavi, occupatus](1st) |
| zajrzeć verb popatrzeć do środka czegoś | spectareverb |
| zajść (potocznie, potoczny) zajść w ciążę verb | statusverb |
| zajść verb wydarzyć się | accidōverb |
| zakapior noun agresywny człowiek skłonny do zaczepek, bójek | rixātornoun |
| zakąska noun potrawa, niewielkie danie podawane przed głównym posiłkiem lub do wódki | gustātiōnoun |
| zakątek noun miejsce położone na uboczu | ferdingusnoun |
| zakaz noun zabronienie czegoś komuś | prohibitio [prohibitionis](3rd) F |
| zakazać (zobacz) zakazywać verb | interdico [interdicere, interdixi, interdictus](3rd) |
| zakażać verb powodować dostawanie się drobnoustrojów chorobotwórczych do organizmu | contamino [contaminare, contaminavi, contaminatus](1st) TRANS |
| zakażenie (medycyna, medyczny) wniknięcie chorobotwórczego drobnoustroju do organizmu noun | infectionoun |
| zakaźny (medycyna, medyczny) wywołujący zakażenie adjective | infectiosusadjective |
| zakazywać verb zabraniać, ustanawiać regułę niewykonywania określonych czynności | interdico [interdicere, interdixi, interdictus](3rd) |
| zakład (handel, handlowy) (rzemiosło, rzemieślniczy) jednostka gospodarcza produkująca, prowadząca sprzedaż lub świadcząca usługi noun | inceptum [incepti](2nd) N |
| zakład pogrzebowy noun instytucja zajmująca się organizowaniem pogrzebów | libitinarius [libitinari(i)](2nd) M |
| zakładać verb organizować i rozpoczynać działalność firmy, instytucji, organizacji itp. | stabilio [stabilire, stabilivi, stabilitus](4th) |
| zakładniczka (kryminologia, kryminologiczny) kobieta przetrzymywana w celu wymuszenia jakiś korzyści noun | obses [obsidis](3rd) C |
| zakładnik (kryminologia, kryminologiczny) osoba przetrzymywana w celu wymuszenia jakiś korzyści; noun | pignus [pignoris](3rd) N |
| zakłamany adjective o człowieku: nieszczery, fałszywy, obłudny | mendax [(gen.), mendacis]adjective |
| zaklęcie (książkowy) żarliwa prośba noun | obsecratio [obsecrationis](3rd) F |
| zaklęcie noun magiczna formułka mająca nadprzyrodzoną moc | carmen [carminis](3rd) N |
| zaklinać verb rzucać czar na kogoś | adiuroverb |
| zakłócać verb naruszać ustalony porządek, równowagę | turbōverb |
| zakłócenie noun niepożądany sygnał zaburzający pracę czegoś | turba [turbae](1st) F |
| zakłopotany adjective taki, który wyraża zakłopotanie | implicatus [implicata, implicatum]adjective |
| żako (ornitologia, ornitologiczny) gatunek afrykańskiej papugi o szarym upierzeniu i czerwonym ogonie, zdolnej naśladować ludzki głos; noun | |
| zakochanie noun rozwinięcie uczucia miłości | pervinconoun |
| zakochiwać się verb zaczynać odczuwać do kogoś miłość | amorem ardeoverb |
| zakole noun miejsce, w którym droga łagodnie zakręca łukiem | linea curvanoun |
| zakon (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) organizacja religijna osób duchownych lub świeckich związanych ślubami, działająca według ścisłych reguł, realizująca określone przez Kościół cele religijne, gospodarcze, polityczne lub militarne; noun | ōrdōnoun |
| zakon żebraczy (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zakon o surowej regule zabraniającej posiadania majątku, utrzymujący się z pracy i z dobrowolnych datków zbieranych głównie podczas kwest; noun | ōrdō mendīcānsnoun |
| zakończenie (rzeczownik odczasownikowy) od zakończyć noun | complētiōnoun |
| zakończenie noun ostatnia część jakiejś czynności, działań, opowieści, utworu literackiego, muzycznego, filmu | exodiumnoun |
