Polski | Łacina |
---|---|
taran (historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) machina oblężnicza z ciężką kłodą do kruszenia murów i rozbijania bram; noun | aries [arietis](3rd) M |
taranować (historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) rozbijać, niszczyć lub wyważać coś przy użyciu taranu verb | arietōverb |
taranować (historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) uderzyć własnym pojazdem, okrętem albo samolotem obiekt wroga w celu jego uszkodzenia albo zniszczenia; verb | arietōverb |
tarantowaty (hipologia, hipologiczny) o koniu: biały w plamy gniade, kare lub kasztanowate adjective | maculatusadjective |
niestaranny adjective niedokładający starań, aby wykonać coś dobrze | indīligēnsadjective |
niestaranny adjective wynikający z braku staranności; świadczący o pośpiechu i niedokładności | incomptus [incompta, incomptum]adjective |
staranie noun działanie w kierunku realizacji pewnego zamiaru, pragnienia | mōlīmennoun |
starannie adverb w sposób staranny, dokładny, schludny; z dbałością o szczegóły | munditeradverb |
staranność noun cecha bycia starannym | cura [curae](1st) F |
staranny adjective taki, który wykonano ze starannością, pietyzmem, dokładnie | diligens [diligentis (gen.), diligentior -or -us, diligentissimus -a -um]adjective |