słownik Polsko-Łacina »
ta w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| taśma miernicza (technologia, technika, techniczny) taśma z podziałką centymetrową służąca do mierzenia długości noun | |
| Tasmania (geografia, geograficzny) wyspa u wybrzeża Australii; noun | Tasmanianoun |
| tasować (termin karciany) mieszać talię kart przed grą verb | misceo [miscere, miscui, mixtus](2nd) |
| taszczyć (potocznie, potoczny) nieść, ciągnąć z trudem coś (rzadziej kogoś), ciężkiego lub niewygodnego verb | traho [trahere, traxi, tractus](3rd) |
| Taszkent (geografia, geograficzny) stolica Uzbekistanu; noun | Taskentumnoun |
| tata (potocznie, potoczny) ojciec noun | tatanoun |
| Tatar (etnografia, etnograficzny) mężczyzna lub chłopiec narodowości tatarskiej; noun | Tartarus [Tartari](2nd) M |
| tatarak zwyczajny (botanika, botaniczny) Acorus calamus L., gatunek byliny błotnej z rodziny tatarakowatych; noun | vacillōnoun |
| tatarski adjective związany z Tatarami | tataricusadjective |
| tatuaż noun trwały napis, wzór lub rysunek wykonany na ciele poprzez wprowadzenie barwnika w skórę; | compunctio [compunctionis](3rd) F |
| tatuś (zdrobniale) tata noun | tatanoun |
| tau (językoznawstwo, językoznawczy) starogrecka nazwa dziewiętnastej litery alfabetu greckiego, τ; noun | taunoun |
| tauromachia noun walka byków | tauromachia [tauromachiae](1st) F |
| Tauryda (książkowy) (geografia, geograficzny) Krym noun | Tauricanoun |
| tautologia (językoznawstwo, językoznawczy) konstrukcja wyrazowa, w której jeden lub kilka wyrazów pokrywają się znaczeniowo, przez co część wyrazów jest zbędna; noun | tautologianoun |
| tautologia (logika, logiczny) zdanie, które jest zawsze prawdziwe; noun | tautologianoun |
| tawerna (książkowy) knajpa portowa noun | taberna [tabernae](1st) F |
| taxi (potocznie, potoczny) taksówka noun | taxiraeda [taxiraedae](1st) F |
| -ista tworzy rzeczownik rodzaju męskiego oznaczający wykonawcę czynności lub zawodu | |
| a także spójnik używany do łączenia zdań lub jego części odnoszących się do tych samych przedmiotów, osób lub faktów | |
| Aaronita (biblijny) (etnografia, etnograficzny) potomek Aarona noun | Aaronitaenoun |
| ab urbe condita (przenośnie, przenośnia) od początku (także, też) wyrażenie oznaczające początek ery rzymskiej; (dosłownie) od założenia miasta, tzn. Rzymu adverb | |
| abderyta (historia, historyczny, historycznie) (etnografia, etnograficzny) mieszkaniec miasta Abdera w Tracji uchodzący w opinii starożytnych Greków za uosobienie głupoty, filisterstwa i kołtuństwa noun | Abderitesnoun |
| adaptacja noun przystosowanie do nowego sposobu użytkowania, przeróbka | accommodatio [accommodationis](3rd) F |
| adnotacja noun uwaga, dopisek, przypisek, notatka | adnotatio | notanoun |
| afektacja noun przesada w okazywaniu uczuć, egzaltacja; wyrażanie uczuć (poprzez zachowywanie się, wypowiadanie się) w sposób przesadny, sztuczny, afektowany | affectatio [affectationis](3rd) F |
| aferzysta noun człowiek biorący udział w aferach kryminalnych | trīcōnoun |
| Afganistan (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Azji Środkowej ze stolicą w Kabulu; noun | |
| afganistański adjective odnoszący się do Afganistanu (państwa na Środkowym Wschodzie) | afghanicusadjective |
| Afrodyta (mitologia grecka) bogini miłości; noun | Aphroditenoun |
| afta (medycyna, medyczny) mały bolesny pęcherzyk pokryty białawym włóknistym nalotem i otoczony czerwoną zapalną obwódką, powstający na błonie śluzowej jamy ustnej w wyniku zakażenia wirusowego; noun | aphtha | aptanoun |
| Agata noun imię żeńskie; | Agathanoun |
| Agatangelus noun imię męskie | Agathangelusnoun |
| agitacja noun działalność prowadząca do zjednania zwolenników dla pewnej sprawy, idei, poglądów; propagowanie haseł albo ideologii; | instigationoun |
| agitator noun osoba prowadząca agitację | instigatornoun |
| agrarysta (ekonomia, ekonomiczny) zwolennik agraryzmu noun | agrāriusnoun |
| akceptacja noun wyrażenie zgody | acceptiōnoun |
| akceptant (ekonomia, ekonomiczny) osoba przyjmująca na siebie zobowiązanie zapłacenia w określonym terminie i miejscu wymienionej w wekslu sumy; noun | acceptator [acceptatoris](3rd) M |
| akolita (kościelny) osoba, której udzielono posługi akolitatu; noun | acoluthus [acoluthi](2nd) M |
| akredytacja noun oficjalna zgoda potrzebna dziennikarzom lub dyplomatom do wykonywania swoich zadań w danym miejscu | accreditationoun |
