słownik Polsko-Łacina »
popęd w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| popęd (psychologia, psychologiczny) wewnętrzny mechanizm motywacyjny, uwarunkowany biologicznie, służący zaspokajaniu podstawowych potrzeb i przetrwaniu organizmu noun | instinctus [instincta, instinctum]noun |
| popędliwy adjective charakteryzujący się popędliwością, porywczością, impulsywnością | festīnusadjective |
| popędzać verb oddalać się pędem | adaestuōverb |
| popędzać verb skłaniać do pośpiesznego wykonywania czegoś | adaestuōverb |
| popędzać verb zmuszać do ruchu w określonym kierunku | impellōverb |
