słownik Polsko-Łacina »
pełno w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| pełno adverb tak, że nic się więcej nie zmieści | plēnusadverb |
| pełnogłos (językoznawstwo, językoznawczy) występowanie w językach wschodniosłowiańskich grup „-oro-”, „-olo-”, „-ere-” i „-ele-”, którym w innych językach słowiańskich odpowiadają grupy z jedną samogłoską; noun | pleophonianoun |
| pełnoletniość (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) regulowany przepisami status prawny osoby, uzyskiwany zwykle po osiągnięciu określonego wieku; noun | majōritāsnoun |
| pełnomocnik (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) osoba mająca pełnomocnictwo do wykonywania czynności prawnych w czyimś imieniu noun | vicārianoun |
| niepełnoletniość noun nieposiadanie wieku określonego przez prawo jako wymagany dla pełnoletniości | minoritas [minoritatis]noun |
| niepełnosprawny adjective nieosiągający wystarczających władz fizycznych lub umysłowych wskutek ułomności swego ciała | claudus [clauda, claudum]adjective |
| niepełnosprawny noun osoba niepełnosprawna (1.1) | claudus [clauda, claudum]noun |
