słownik Polsko-Łacina »
pęk w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| pęk noun zbiór jednorodnych przedmiotów związanych razem lub występujących razem w naturze | fascis [fascis](3rd) M |
| pękać verb o czymś naciągniętym, napiętym: rozrywać się, najczęściej na dwie części | dīrumpōverb |
| pękać verb przestawać być całym na skutek powstania rysy, szczeliny lub otworu | dīrumpōverb |
| pęknięcie noun przerwanie ciągłości jakiejś powierzchni | rīmanoun |
