słownik Polsko-Łacina »
koniec w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| koniec noun chwila, w której jakaś czynność nie jest już dłużej wykonywana | finis [finis]noun |
| koniec noun miejsce, w którym nastąpił koniec (1.2) ruchu | finis [finis]noun |
| koniec noun okoliczności końca (1.2) | finis [finis]noun |
| koniec noun ostatni fragment, część podłużnego przedmiotu, czubek | exitus [exitus]noun finis [finis]noun |
| koniecznie adverb bezwzględnie, absolutnie | absolute [absolutius, absolutissime]adverb |
| konieczność noun coś, czego nie można uniknąć | necessitāsnoun |
| konieczny adjective taki, który dotyczy konieczności; jest nieunikniony lub niezbędny | necesse [undeclined]adjective |
| warunek konieczny (logika, logiczny) warunek, który, musi zostać spełniony, aby zdanie mogło być prawdziwe noun |
