ko- w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| konfraternia (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) stowarzyszenie, organizacja religijna skupiająca głównie laikat noun | confraternitas [confraternitatis](3rd) F |
| konfrontacja noun porównanie ze sobą, zestawiając cechy wspólne i rozbieżne | collātionoun |
| konfucjanizm (filozofia, filozoficzny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) system filozoficzno-religijny zapoczątkowany przez Konfucjusza; noun | confucianismusnoun |
| Konfucjusz (historia, historyczny, historycznie) (filozofia, filozoficzny) chiński filozof; noun | Confuciusnoun |
| konfundować verb powodować, że ktoś czuje się zakłopotany lub zawstydzony | confundōverb |
| konfuzja (książkowy) poczucie zakłopotania noun | confusio [confusionis](3rd) F |
| konfuzja noun stan zamieszania | confusio [confusionis](3rd) F |
| konglomerat (ekonomia, ekonomiczny) koncern, grupujący przedsiębiorstwa o najróżniejszym profilu produkcji bez żadnej trwałej zasady doboru noun | conglomeronoun |
| konglomerat (geologia, geologiczny) grubookruchowa, lita skała osadowa o różnych barwach, złożona z ziaren żwiru (lub głazów) spojonych lepiszczem; noun | conglomeronoun |
| Kongo (geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) rzeka w Afryce; noun | Congumnoun |
| kongregacja (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (administracja) jednostka administracji Stolicy Apostolskiej odpowiadająca świeckiemu ministerstwu noun | congregatio [congregationis](3rd) F |
| koniak (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) rodzaj mocnego alkoholu, wytwarzanego we wschodniej Francji; noun | coniacum [coniaci](2nd) N |
| koniarz (potocznie, potoczny) miłośnik koni noun | eques [equitis](3rd) M |
| koniczny (rzadki, rzadko używany) mający kształt stożkowy adjective | conicus [conica, conicum]adjective |
| koniczyna (botanika, botaniczny) Trifolium L., rodzaj roślin z rodziny bobowatych; noun | trifoliumnoun |
| koniczyna noun liść tej rośliny; motyw graficzny przypominający ten liść | trifoliumnoun |
| koniec noun chwila, w której jakaś czynność nie jest już dłużej wykonywana | finis [finis](3rd) C |
| koniec noun miejsce, w którym nastąpił koniec (1.2) ruchu | finis [finis](3rd) C |
| koniec noun okoliczności końca (1.2) | finis [finis](3rd) C |
| koniec noun ostatni fragment, część podłużnego przedmiotu, czubek | finis | exitusnoun |
| koniecznie adverb bezwzględnie, absolutnie | absolute [absolutius, absolutissime]adverb |
| konieczność noun coś, czego nie można uniknąć | necessaria [necessariae](1st) F |
| konieczny adjective taki, który dotyczy konieczności; jest nieunikniony lub niezbędny | necesse [undeclined]adjective |
| konik (potocznie, potoczny) osoba sprzedająca nielegalnie bilety na widowiska, koncerty noun | locāriusnoun |
| konik (zdrobniale) od: koń noun | oblātrārtrixnoun |
| konik morski (ichtiologia, ichtiologiczny) tropikalna ryba oceaniczna z rodzaju Hippocampus, przypominająca kształtem konika szachowego; noun | hippocampus [hippocampi](2nd) M |
| konik polny (entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) owad z rodzaju konik; noun | acheta [achetae](1st) M |
| koniuch (przestarzałe, przestarzały) parobek doglądający koni noun | agaso [agasonis](3rd) M |
| koniucha (dawniej, dawny) parobek doglądający koni noun | agaso [agasonis](3rd) M |
| koniugacja (językoznawstwo, językoznawczy) odmiana czasownika przez osoby, liczbę, czas, tryb, aspekt, rodzaj; noun | coniugātiōnoun |
| koniugacja | |
| koniunkcja (astronomia, astronomiczny) ustawienie ciał niebieskich i obserwatora w jednej linii; noun | coniunctionoun |
| koniunkcja (logika, logiczny) (matematyka, matematyczny) iloczyn logiczny, symbol odpowiadający spójnikowi „i”; noun | coniunctionoun |
| koniunkcja (matematyka, matematyczny) odpowiednik koniunkcji (1.2) dla dowolnej algebry Boole’a, np. koniunkcja zbiorów, koniunkcja zdarzeń noun | coniunctionoun |
| koniunktura noun ogół warunków mających na coś wpływ (zwłaszcza pozytywny) | prosperitāsnoun |
| koniuszy (historia, historyczny, historycznie) urzędnik sprawujący pieczę nad królewskimi stajniami i stadami koni – w średniowiecznej Polsce i innych krajach; noun | |
| konklawe (kościelny) w Kościele katolickim: zgromadzenie wybierające papieża; obrady tego zgromadzenia. noun | conclave [conclavis](3rd) N |
| konkludować (przestarzałe, przestarzały) podsumowywać np. wypowiedź, formułować ostateczne wnioski, wnioskować verb | compleo [complere, complevi, completus](2nd) TRANS |
| konkluzja (historia, historyczny, historycznie) siedemnasto- lub osiemnastowieczny napis trumienny zawierający ostatnią sentencję mowy pogrzebowej, który był umieszczany na tkaninach, często wraz z portretem i herbem zmarłego noun | clausula [clausulae](1st) F |
| konkluzja (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) wniosek strony w procesie, żądanie noun | clausula [clausulae](1st) F |
