słownik Polsko-Łacina »
głos w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| głos (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) partia jednego z wokalistów w utworze zespołowym noun | vox [vocis]noun |
| głos noun decyzja wyrażona podczas wyborów, głosowania | vox [vocis]noun |
| głos noun dźwięk wydawany przez istoty żyjące | sonus [soni]noun vox [vocis]noun |
| głos noun zdanie, osąd, opinia | vox [vocis]noun |
| głos noun zdolność wydawania dźwięku (1.1) | vox [vocis]noun |
| głos wołającego na puszczy noun czyjeś słowa, apele nieznajdujące oddźwięku, zlekceważone | |
| głosiciel (podniośle) osoba głosząca coś, upowszechniająca jakieś przekonania noun | advocātusnoun |
| głosić (podniośle) wygłaszać (na przykład) przemówienie, kazanie verb | praedicōverb |
| głosić verb ogłaszać, oznajmiać (na przykład) wiadomość, rozgłaszać, upowszechniać (na przykład) idee, hasła | praedicōverb |
| głosowanie (potocznie, potoczny) wybory noun | suffrāgiumnoun |
| głosowanie noun wspólne decydowanie poprzez wyrażenie poparcia lub sprzeciwu wobec czegoś | suffragium [suffragi(i)]noun |
| głosować verb oddawać głos, dokonywać wyboru w czasie głosowania | suffrāgōverb |
| głosowy adjective związany z głosem, dotyczący głosu | vocalis [vocalis, vocale]adjective |
| jedenastozgłoskowiec (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) wers jedenastozgłoskowy noun | hendecasyllabus [hendecasyllaba, hendecasyllabum]noun |
| na głos adverb tak, że wyraźnie słychać | magna voceadverb |
| odgłos noun dźwięk towarzyszący jakiejś czynności lub wydawany przez coś, brzmienie czegoś | cano [canere, cecini, cantus]noun |
| ogłoszenie (rzeczownik odczasownikowy) od ogłosić noun | denuntiatio [denuntiationis]noun nuntiatio [nuntiationis]noun pronuntiatio [pronuntiationis]noun renuntiatio [renuntiationis]noun |
| ogłoszenie noun pisemny komunikat umieszczony w miejscu publicznym lub wiadomość rozpowszechniona przez środki masowego przekazu | nuntius [nuntia, nuntium]noun |
| pełnogłos (językoznawstwo, językoznawczy) występowanie w językach wschodniosłowiańskich grup „-oro-”, „-olo-”, „-ere-” i „-ele-”, którym w innych językach słowiańskich odpowiadają grupy z jedną samogłoską; noun | pleophonianoun |
| pogłoska noun rozpowszechniana wiadomość, której autentyczność jest niepewna, niesprawdzona | auditus [auditus]noun |
| przegłos (językoznawstwo, językoznawczy) zmiana barwy samogłoski pod wpływem otoczenia fonetycznego zachodząca w językach indoeuropejskich; noun | mutatio vocalisnoun |
| półsamogłoska (językoznawstwo, językoznawczy) głoska mająca cechy samogłoski, lecz nie mająca zdolności sylabotwórczej noun | lābornoun |
| rozgłos (przestarzałe, przestarzały) głoszenie czegoś wokół noun | prōmulgātiōnoun |
| rozgłos noun powszechne uznanie | celebritas [celebritatis]noun |
| samogłoska (językoznawstwo, językoznawczy) głoska otwarta, której obecność konieczna jest do utworzenia sylaby; noun | vocalis [vocalis, vocale]noun |
| spółgłoska (językoznawstwo, językoznawczy) głoska powstająca w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy; noun | consonans [(gen.), consonantis]noun |
| struna głosowa (anatomia, anatomiczny) drgający element krtani, parzysty organ który wytwarza dźwięki noun | |
| więzadło głosowe (anatomia, anatomiczny) każdy z dwu drgających fałdów znajdujących się w krtani, dzięki którym człowiek może mówić; noun | |
| zagłosować verb oddać głos, dokonać wyboru w czasie głosowania | suffrāgōverb |
