słownik Polsko-Łacina »

biel w języku łacina

PolskiŁacina
biel (botanika, botaniczny) zewnętrzna warstwa drewna w pniach i gałęziach, zawierająca żywe komórki i przewodząca wodę;
noun

alburnum [alburni](2nd) N
noun

biel noun
biały kolor;

albusnoun

biel noun
biały pigment (barwnik) używany do wyrobu farb

alba [albae](1st) F
noun

biel noun
biały ubiór

albusnoun

biel noun
zewnętrzna część pni drzew, przewodząca wodę

alburnum [alburni](2nd) N
noun

bielizna (krawiectwo) odzież spodnia, np. majtki, biustonosz, podkoszulka
noun

multīcianoun

bielizna (krawiectwo) wyroby z tkaniny, używane w domu
noun

carbasanoun
F

bielverb
malować wapnem rozpuszczonym w wodzie

dealbo [dealbare, dealbavi, dealbatus](1st) TRANS
verb

bielmo (medycyna, medyczny) (weterynaria, weterynaryjny) zmętnienie rogówki gałki ocznej;
noun

albugo oculinoun

bielski adjective
odnoszący się do Bielska lub Bielska Podlaskiego, związany z Bielskiem lub z Bielskiem Podlaskim

Bielscensisadjective

bieluń dziędzierzawa (botanika, botaniczny) Datura stramonium L., gatunek trującej rośliny z rodziny psiankowatych;
noun

Datura stramoniumnoun

torbiel rzekoma (medycyna, medyczny) nienowotworowa przestrzeń jamista wypełniona płynem;
noun

pseudocystisnoun

wybielverb
czynić bielszym

dealbo [dealbare, dealbavi, dealbatus](1st) TRANS
verb

zając bielak (zoologia, zoologiczny) Lepus timidus, gatunek ssaka z rodziny zającowatych;
noun

Lepus timidusnoun

Historia wyszukiwania