acz w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| spinacz (biurowość, biurowy) wygięty kawałek drutu służący do złączania kartek papieru; noun | tubaenoun |
| sprzączka noun element umieszczany na końcu paska, służący do spinania, zapinania; | buccula [bucculae](1st) F |
| sraczka (potocznie, potoczny) (wulgarnie, wulgaryzm) biegunka, rozwolnienie noun | alvi profluviumnoun |
| stonka ziemniaczana (entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) jeden z chrząszczy, szkodnik upraw ziemniaków; noun | |
| strzemiączko (potocznie, potoczny) pasek, taśma lub gumka u dołu spodni, zakładane pod stopę, zapobiegające podciąganiu się nogawki w górę noun | stapes [stapis](3rd) F |
| taczka noun mały wózek z jednym lub dwoma kółkami używany do transportu przedmiotów lub materiałów sypkich na niewielkich odległościach; | pabōnoun |
| tkacz (ornitologia, ornitologiczny) Philetairus socius, rodzaj ptaka z rodziny wróblowatych; noun | textor [textoris](3rd) M |
| tkacz (rzemiosło, rzemieślniczy) człowiek zajmujący się wyrobem tkanin noun | textor [textoris](3rd) M |
| tkaczka (rzemiosło, rzemieślniczy) kobieta, która pracuje przy wyrobie tkanin noun | textrix [textricis](3rd) F |
| tkanka łączna (anatomia, anatomiczny) tkanka wypełniająca przestrzeń między innymi tkankami i je spajająca; noun | |
| tłumacz noun osoba dokonująca tłumaczenia wypowiedzi ustnej | translator [translatoris](3rd) M |
| tłumacz noun osoba przekładająca tekst pisany z jednego języka na inny; | interpres [interpretis](3rd) C |
| tłumaczenie (rzeczownik odczasownikowy) od tłumaczyć – przekładanie na inny język noun | traductio [traductionis](3rd) F |
| tłumaczenie (rzeczownik odczasownikowy) od tłumaczyć – wyjaśnianie komuś czegoś noun | enarratio [enarrationis](3rd) F |
| tłumaczenie noun jakieś słowo, wyrażenie lub tekst wyrażony w innym języku | traductio [traductionis](3rd) F |
| tłumaczyć verb wyrażać tę samą informację za pomocą innego języka niż wyjściowy | |
| to znaczy łączy równorzędne części zdania lub zdania współrzędne, pozostające w relacji równoważności; ma za zadanie uściślić, o czym jest mowa | |
| to znaczy ma za zadanie nadać lżejszy ton przed chwilą przywołanej, bardziej dosadnej wypowiedzi lub sprecyzować zbyt ogólnikową czy niesprawiedliwą treść | |
| torbacz (zoologia, zoologiczny) przedstawiciel ssaków, u których w wyniku ewolucji wykształciła się torba lęgowa noun | marsupialnoun |
| trębacz (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) muzyk, który gra na trąbce noun | aeneator [aeneatoris](3rd) M |
| tryb łączący (gramatyka) jeden z trybów czasownika, wyrażający m.in. życzenie, polecenie, możliwość, potrzebę lub wątpliwość; noun | coniunctivus [coniunctivi](2nd) M |
| trzymacz (przestarzałe, przestarzały) ten, kto trzyma noun | adsēnsornoun |
| tułaczy adjective właściwy tułaczowi | errābundusadjective |
| wieloznaczny adjective mający liczne znaczenia | ambiguus [ambigua, ambiguum]adjective |
| włączać verb uruchamiać jakieś urządzenie; przyłączać urządzenie do sieci elektrycznej | accendo [accendere, accendi, accensus](3rd) TRANS |
| włączać verb wcielać kogoś lub coś do jakiegoś zbioru | accensereverb |
| włącznie … oznaczająca, że pewien element wskazany w zdaniu jako graniczny również należy do przedstawianej całości | |
| włamywacz noun złodziej dokonujący kradzieży z włamaniem | effractornoun |
| wołacz (gramatyka) siódmy przypadek deklinacji polskiej, tworzy formę zwrotu do omawianego przedmiotu lub osoby, wykrzyknięcia do niego lub zwrócenia jego uwagi; noun | vocativus [vocativi](2nd) M |
| wołaczowy (gramatyka) związany z wołaczem, dotyczący wołacza adjective | vocātīvusadjective |
| wybaczać verb dawać przebaczenie, odpuszczać winę | ignosco [ignoscere, ignovi, ignotus](3rd) |
| wykałaczka noun cienki, zaostrzony patyczek ((dawniej, dawny) także piórko) służący do usuwania spomiędzy zębów resztek jedzenia; | dentiscalpium | lentiscum | spina | frondea cuspis | lentiscus | spicanoun |
| wykrzaczyć (środowiskowy) (potocznie, potoczny) (informatyka, informatyczny) o programie: przestać działać z powodu błędu krytycznego verb | conflictusverb |
| wykrzaczyć (środowiskowy) (potocznie, potoczny) (informatyka, informatyczny) spowodować krytyczny błąd w programie verb | conflictusverb |
| wyłączać verb oddzielać (np. sprawę do osobnego rozpatrzenia) | dīvidōverb |
| wyłączać verb wstrzymywać pracę jakiegoś urządzenia | exstingaereverb |
| wyłącznie adverb w całości, bez wyjątku | modoadverb |
| wyłącznie adverb wyłączając wszystko inne, wszystkich innych | simpliciter [simplicius, simplicissime]adverb |
| wyłączny adjective będący jedynym | solus [sola, solum (gen -ius)]adjective |
| wyłączny adjective należący do kogoś jednego lub przysługujący tylko jednej osobie | plantaadjective |
