conflictus w języku polskim

Łacina	Polski
conflictus [conflictus] verb	rozbićverb ulec wypadkowi wpychać(potocznie, potoczny) dostawać się gdzieś bez zaproszenia, na siłę, podstępem verb wykrzaczyć(środowiskowy) (potocznie, potoczny) (informatyka, informatyczny) o programie: przestać działać z powodu błędu krytycznego verb wykrzaczyć(środowiskowy) (potocznie, potoczny) (informatyka, informatyczny) spowodować krytyczny błąd w programie verb
confligo [confligere, conflixi, conflictus] verb	kolidowaćverb być w sprzeczności, wykluczać się, stać w konflikcie razić(przenośnie, przenośnia) rzucać się w oczy, być przesadnie wyraźnym (np. o kolorach) verb zderzaćverb uderzać o siebie
confligo [confligere, conflixi, conflictus] noun	starcienoun epizod walki zbrojnej

Łacina

Polski

conflictus [conflictus] verb

rozbićverb
ulec wypadkowi

wpychać(potocznie, potoczny) dostawać się gdzieś bez zaproszenia, na siłę, podstępem
verb

wykrzaczyć(środowiskowy) (potocznie, potoczny) (informatyka, informatyczny) o programie: przestać działać z powodu błędu krytycznego
verb

wykrzaczyć(środowiskowy) (potocznie, potoczny) (informatyka, informatyczny) spowodować krytyczny błąd w programie
verb

confligo [confligere, conflixi, conflictus] verb

kolidowaćverb
być w sprzeczności, wykluczać się, stać w konflikcie

razić(przenośnie, przenośnia) rzucać się w oczy, być przesadnie wyraźnym (np. o kolorach)
verb

zderzaćverb
uderzać o siebie

confligo [confligere, conflixi, conflictus] noun

starcienoun
epizod walki zbrojnej

Historia wyszukiwania