a w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| abrewiatura (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) skrót zapisu muzycznego noun | abbreviātiōnoun |
| abrogacja (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) uchylenie uregulowania prawnego lub wyroku noun | abolicionoun |
| Abruzja (geografia, geograficzny) (administracja) region administracyjny w centralnych Włoszech nad Morzem Adriatyckim; noun | Aprutiumnoun |
| Absalom (biblijny) postać biblijna, syn króla Dawida; noun | Absalomnoun |
| absces (medycyna, medyczny) ropień noun | abscessus [abscessus](4th) M |
| absencja noun nieobecność w danym miejscu, zwłaszcza w pracy | absentia [absentiae](1st) F |
| absolucja (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) rozgrzeszenie, zdjęcie klątwy kościelnej, odpuszczenie grzechów; noun | absolutio [absolutionis](3rd) F |
| absolut noun to, co istniało samo przez się, absolutny duch, Bóg; | absolutusnoun |
| absolutnie adverb całkowicie, niezależnie od niczego, niedopuszczając wyjątków | absolute [absolutius, absolutissime]adverb |
| absolutny adjective całkowity, zupełny, bezwzględny | absolutus [absoluta, absolutum]adjective |
| absolutorium (oficjalnie) zatwierdzenie sprawozdania z działalności, zwykle finansowej; noun | absolutorium [absolutorii](2nd) N |
| absolutyzm (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) monarchia nieograniczona; noun | absolutusnoun |
| absolwent noun osoba, która ukończyła szkołę, uczelnię, kurs; | graduatanoun |
| absolwentka noun dziewczyna lub kobieta, która ukończyła szkołę, uczelnię, kurs | graduatanoun |
| absolwować (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) udzielać absolucji, rozgrzeszenia verb | absolvo [absolvere, absolvi, absolutus](3rd) TRANS |
| absorbent (chemia, chemiczny) substancja, która pochłania wgłębnie (absorbuje) inną (absorbat) noun | absorbensnoun |
| absorbować (chemia, chemiczny) (fizyka, fizyczny) pochłaniać substancję, energię; wiązać chemicznie verb | absorbereverb |
| absorbować (przenośnie, przenośnia) całkowicie pochłaniać czyjeś myśli, uwagę, czas; zajmować kogoś verb | absorbereverb |
| absorpcja (fizyka, fizyczny) (chemia, chemiczny) proces wnikania cząstek do wnętrza innej substancji tworzącej dowolną fazę ciągłą; noun | absorptio [absorptionis](3rd) F |
| abstrahować (filozofia, filozoficzny) dokonywać wyodrębnienia w jakimś zagadnieniu, zjawisku lub przedmiocie, jego różnych cech lub określać relacje między nimi w celu stworzenia pojęcia ogólnego verb | abstrahereverb |
| abstrahować (książkowy) celowo i świadomie pomijać w rozważaniach jakąś cechę lub aspekt, żeby ułatwić analizę; nie uwzględniać czegoś verb | abstrahereverb |
| abstrahowanie (książkowy) celowe i świadome pomijanie w rozważaniach jakiejś cechy lub aspektu, aby ułatwić analizę noun | cogitatio [cogitationis](3rd) F |
| abstrakcja (sztuka) kompozycja barw i kształtów bez widocznego związku z rzeczywistością; noun | cogitatio [cogitationis](3rd) F |
| abstrakcja noun coś trudnego do zrealizowania lub zdefiniowania | cogitatio [cogitationis](3rd) F |
| abstrakcja noun nierealny pogląd | cogitatio [cogitationis](3rd) F |
| abstrakcja noun pojęcie ogólne | cogitatio [cogitationis](3rd) F |
| abstrakcja noun proces tworzenia pojęć ogólnych; | cogitatio [cogitationis](3rd) F |
| abstrakcyjnie adverb w sposób abstrakcyjny | praeciseadverb |
| abstrakcyjny adjective nie mający związku z rzeczywistością | abstractus [abstracta, abstractum]adjective |
| abstynencja (ekonomia, ekonomiczny) powstrzymywanie się od konsumpcji noun | abstinentia [abstinentiae](1st) F |
| abstynencja (medycyna, medyczny) powstrzymywanie się głównie przed piciem alkoholu; w szerszym znaczeniu także od wszelkich używek, seksu itp.; noun | abstinentia [abstinentiae](1st) F |
| abstynencki adjective związany z abstynentami | abstinentiaadjective |
| abstynencyjny adjective związany z powstrzymywaniem się od używki | abstinentiaadjective |
| absurd (logika, logiczny) wyrażenie wewnętrznie sprzeczne; noun | absurdumnoun |
| absurd noun nonsens, coś bez logicznego uzasadnienia | |
| absurdalność noun cecha tego, co jest absurdalne, niedorzeczność | absurditas [absurditatis](3rd) F |
| absurdalny (logika, logiczny) wewnętrznie sprzeczny adjective | absurdus [absurda, absurdum]adjective |
| absurdalny adjective nie podlegający logicznemu wyjaśnieniu | ineptus [inepta, ineptum]adjective |
| absynt (spożywczy) nalewka spirytusowa na piołunie i innych ziołach aromatycznych; noun | absinthium [absinthii](2nd) N |
| absztyfikant (książkowy) (żartobliwie) osoba starająca się o względy kobiety; konkurent, zalotnik noun | procus [proci](2nd) M |
