słownik Polsko-Łacina »
a w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| a (językoznawstwo, językoznawczy) pierwsza litera polskiego alfabetu; noun | anoun |
| a interjection wyraz zaskoczenia, zdziwienia | ainterjection |
| a capite od rozdziału lub od nowego ustępu | |
| a cappella (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) bez akompaniamentu; adjective | ad sacellumadjective |
| a cappella (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) bez akompaniamentu adverb | ad sacellumadverb |
| a posteriori (logika, logiczny) o poznaniu, teorii: wywiedzione indukcyjnie z obserwacji faktów; adjective | a posterioriadjective |
| a priori adverb uprzedzając fakty; | a prioriadverb |
| a także preposition spójnik używany do łączenia zdań lub jego części odnoszących się do tych samych przedmiotów, osób lub faktów | non solum...sed etiampreposition |
| Aaron (biblijny) postać biblijna, brat Mojżesza; noun | Aaronnoun |
| Aaron noun imię męskie; | Aaronnoun |
| Aaronita (biblijny) (etnografia, etnograficzny) potomek Aarona noun | Aaronitaenoun |
| ab initio adverb od początku | ab initioadverb |
| ab intra adverb od wewnątrz | ab intraadverb |
| ab urbe condita (przenośnie, przenośnia) od początku (także, też) wyrażenie oznaczające początek ery rzymskiej; (dosłownie) od założenia miasta, tzn. Rzymu adverb | ab urbe conditaadverb ab Urbe conditaadverb |
| Abachum noun imię męskie | Abachumnoun |
| abaka (włókiennictwo) lekkie, wytrzymałe włókno z pochew liściowych banana manilskiego wykorzystywane do sporządzania lin, zwłaszcza w żeglarstwie; noun | Musa textilisnoun |
| abakawir (chemia, chemiczny) organiczny związek chemiczny, nukleozydowy inhibitor odwrotnej transkryptazy; noun | abecedaria [abecedariae]noun |
| abakus (architektura, architektoniczny) kwadratowa płyta stanowiąca górną część głowicy kolumny; noun | abacus [abaci]noun |
| abakus noun przyrząd do liczenia w postaci deski z rowkami na poszczególne rodzaje jednostek liczbowych, używany przez starożytnych Greków i Rzymian, także w zachodniej Europie do XVIII w.; pierwowzór liczydeł; | abacus [abaci]noun |
| Abana (historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) rzeka w Syrii, przepływająca przez Damaszek noun | Abananoun |
| abandon (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (morski) zrzeczenie się na rzecz ubezpieczyciela praw do statku, który stracił swoją wartość handlową; noun | desertio [desertionis]noun |
| abarognozja (medycyna, medyczny) brak odczuwania ciężaru przedmiotów trzymanych w ręku; noun | abarognosisnoun |
| abazja (medycyna, medyczny) utrata możliwości chodzenia, przeważnie na skutek schorzeń systemu nerwowego; noun | abasianoun |
| abażur noun osłona na lampę lub świecznik, tłumiąca zbyt jaskrawe światło | |
| abbé noun tytuł honorowy we francuskim Kościele katolickim; | clericus [clerici]noun |
| ABC noun podstawy czegoś | abecedarium [abecedarii]noun |
| Abchazja (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (administracja) formalnie republika autonomiczna wchodząca w skład Gruzji; noun | Abascinoun |
| Abchazka noun mieszkanka Abchazji | Abascinoun |
| Abdera (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) starożytne miasto, kolonia grecka w południowej Tracji nad Morzem Egejskim, niedaleko ujścia rzeki Nestos noun | Abderanoun |
| Abdera (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) starożytne miasto portowe, kolonia kartagińska, znajdująca się na południowym wybrzeżu Półwyspu Iberyjskiego; noun | Abderanoun |
| abderyta (historia, historyczny, historycznie) mieszkaniec miasta Abdera w Tracji uchodzący w opinii starożytnych Greków za uosobienie głupoty, filisterstwa i kołtuństwa noun | Abderitesnoun |
| Abdiasz (biblijny) postać biblijna, prorok; noun | Abdiasnoun |
| abdukcja (fizjologia, fizjologiczny) odchylenie kończyny od osi ciała; noun | abductiōnoun |
| abduktor (anatomia, anatomiczny) mięsień odciągający kończynę od ciała; noun | abductornoun |
| abdykacja noun zrzeczenie się władzy, rezygnacja monarchy z tronu; ; (zobacz) też abdykacja w Encyklopedii staropolskiej | abdicatio [abdicationis]noun |
| abdykować (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) zrzekać się władzy monarszej; dokonywać abdykacji verb | abdico [abdicere, abdixi, abdictus]verb |
| abecadlarz (przestarzałe, przestarzały) skorowidz noun | index [indicis]noun |
| abecadło (językoznawstwo, językoznawczy) zbiór wszystkich liter ułożony w ogólnie przyjętym porządku noun | abecedarium [abecedarii]noun |
| abecadło (przenośnie, przenośnia) elementarne podstawy jakiejś dziedziny wiedzy, rzemiosła, itp. noun | abecedarium [abecedarii]noun |
