słownik Niemiecko-Polski »

zusammen w języku polskim

NiemieckiPolski
zusammen Adverb

razem(o wielu elementach, osobach itp.) łącznie, równocześnie, wszyscy / wszystkie
adverb

die Zusammenarbeit [der Zusammenarbeit; —] Substantiv

współpracanoun
wspólne działanie kilku podmiotów

zusammenarbeiten [arbeitete zusammen; hat zusammengearbeitet] Verb

współpracowaćverb
dodatkowo lub w niepełnym wymiarze pracować na rzecz jakiejś organizacji lub firmy

współpracowaćverb
pracować wspólnie z kimś w celu osiągnięcia określonego rezultatu

zusammenbinden Verb

związywaćverb
trwale łączyć końce sznurka, liny itp.

zusammenbrechen [brach zusammen; ist zusammengebrochen] Verb

załamywaćverb

zusammenbringen | zusammentragen Verb

znosićverb
zbierać w jednym miejscu

zusammendrücken [drückte zusammen; hat zusammengedrückt] Verb

zaciskaćverb
czynić ciaśniejszym, ściśle przylegającym

zusammendrücken | zusammenpressen Verb

zbijaćverb
stłaczać, ściskać coś, aby zajmowało mniej miejsca

zusammenfassen Verb

streszczaćverb
skracać jakąś wypowiedź lub tekst, zachowując najważniejsze jej elementy, przedstawiać w skondensowanej formie

sumowaćverb
osiągać kwintesencję

die Zusammenfassung [der Zusammenfassung; die Zusammenfassungen] Substantiv

podsumowanienoun
krótkie, ogólne przedstawienie jakiejś sprawy

streszczenienoun
wyciąg, skrót

ujęcienoun
opis, podsumowanie

zusammenführen [führte zusammen; hat zusammengeführt] Verb

zespolićverb
połączyć trwale kilka części w jedną

zusammenkleben [klebte zusammen; hat zusammengeklebt] Verb

lepićverb
sklejać coś, przyklejać

zusammenlaufen [lief zusammen; ist zusammengelaufen] Verb

zbiegaćverb
biegnąc, zbierać się w danym miejscu

zbiegaćverb
łączyć się w jednym miejscu

zusammenleben [lebte zusammen; hat zusammengelebt] Verb

współżyćverb
mieszkać, żyć z kimś w jakiś sposób

zusammenleben [lebte zusammen; hat zusammengelebt] Substantiv

Zambo(antropologia, antropologiczny) dziecko pochodzące od rodziców rasy czarnej i żółtej;
noun

zusammenrechnen [rechnete zusammen; hat zusammengerechnet] Verb

zsumowywaćverb

zusammenschlagen [schlug zusammen; hat zusammengeschlagen] Verb

zbijaćverb
rozkruszać coś zwykle z pomocą młotka

zusammensetzen [setzt zusammen; hat zusammengesetzt] Verb

zestawiaćverb
składać w całość

zusammentrommeln [trommelte zusammen; hat zusammengetrommelt] Verb

skrzyknąćverb

zusammenzucken [zuckte zusammen; ist zusammengezuckt] Verb

drgaćverb

drgnąćverb

zusammenzählen [zählte zusammen; hat zusammengezählt] Verb

zliczyćverb

der Zusammenhang [des Zusammenhang(e)s; die Zusammenhänge] Substantiv

kontekst(przenośnie, przenośnia) sytuacja, tło, okoliczności, które określają lub wyjaśniają znaczenie zdarzenia lub następstwo innych zdarzeń
noun

zusammenrechen

zgrabiać

zusammenrufen | zusammentrommeln Verb

zwoływaćverb
gromadzić gdzieś wiele osób poprzez wołanie

Zusammenschluss | Verbindung Substantiv

połączenie(rzeczownik odczasownikowy) od połączyć
noun

zusammenschrecken

drgnąć się

die Zusammensetzung [der Zusammensetzung; die Zusammensetzungen] Substantiv

składnoun
zbiór elementów stanowiących dany przedmiot lub substancję

składanie(rzeczownik odczasownikowy) od składać
noun

Zusammensetzung | Komposition Substantiv

złożenie(językoznawstwo, językoznawczy) wyraz, który powstał poprzez połączenie co najmniej dwóch rdzeni bądź ich derywatów;
noun

die Zusammenstellung [der Zusammenstellung; die Zusammenstellungen] Substantiv

składankanoun
coś złożonego z kilku rzeczy, utworów

Zusammenstellung | Aufstellung | Gegenüberstellung | Zusammensetzung Substantiv

zestawienie(rzeczownik odczasownikowy) od zestawić
noun

der Zusammenstoß [des Zusammenstoßes; die Zusammenstöße] Substantiv

kolizjanoun
wypadek samochodowy; zderzenie, stłuczka

Zusammenstoß | Aufprall | Anprall | Zusammenprall Substantiv

zderzenienoun
gwałtowne uderzenie się poruszających się obiektów

zusammenstoßen | zusammenprallen Verb

zderzaćverb
uderzać o siebie

12