vernunft w języku polskim

Niemiecki	Polski
die Vernunft [der Vernunft; —] Substantiv	rozsądeknoun intelektualna cecha człowieka oznaczająca umiejętność działania i podejmowania decyzji;
Umsicht \| Vernunft Substantiv	roztropnośćnoun działanie z namysłem

Historia wyszukiwania