telefon- w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| Telefon- Adjektiv | telefonicznyadjective |
| Telefon | Fernsprecher Substantiv | telefon(telekomunikacja) (technologia, technika, techniczny) aparat umożliwiający prowadzenie rozmów; |
| der Telefonapparat [des Telefonapparat(e)s; die Telefonapparate] Substantiv | aparat telefoniczny(telekomunikacja) końcowe urządzenie łącza telefonicznego |
| das Telefonbuch [des Telefonbuch(e)s; die Telefonbücher] Substantiv | książka telefonicznanoun |
| das Telefongespräch [des Telefongespräch(e)s; die Telefongespräche] Substantiv | |
| der Telefonhörer [des Telefonhörers; die Telefonhörer] Substantiv | słuchawkanoun |
| telefonieren [telefonierte; hat telefoniert] Verb | telefonowaćverb |
| telefonisch Adverb | telefonicznieadverb |
| der Telefonist [des Telefonisten; die Telefonisten] Substantiv | telefonista(urzędowy) osoba obsługująca centralę telefoniczną |
| die Telefonnummer [der Telefonnummer; die Telefonnummern] Substantiv | numer telefoniczny(telekomunikacja) ciąg cyfr identyfikujących abonenta telefonicznego |
| Telefonseelsorge Substantiv | telefon zaufanianoun |
| Telefonverkäufer Substantiv | telemarketer(handel, handlowy) osoba oferująca sprzedaż czegoś poprzez środki telekomunikacji, najczęściej poprzez rozmowę telefoniczną |
| die Telefonzelle [der Telefonzelle; die Telefonzellen] Substantiv | budka telefoniczna(telekomunikacja) niewielka, lekka budowla z aparatem telefonicznym, ustawiona w miejscu publicznym; |
| am Telefon hängen Verb | wisieć na telefonieverb |
| Mobiltelefon | Handy Substantiv | telefon komórkowy(telekomunikacja) przenośny telefon komunikujący się z siecią przy użyciu fal radiowych; |
