kennen w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| kennen [kannte; hat gekannt] Verb | rozpoznawać(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) badać, rozpatrywać znaćverb znaćverb znaćverb |
| kennenlernen [lernte kennen; hat kennengelernt] (Von Duden empfohlene Schreibung) (Alternative Schreibung: kennen lernen) Verb | poznaćverb |
| aberkennen [erkannte ab; hat aberkannt] Verb | odbieraćverb |
| aberkennen | entziehen Verb | pozbawiaćverb |
| anerkennen | annehmen | billigen | gutheißen | gutschreiben Verb | uznawaćverb uznawaćverb |
| anerkennen | erkennen Verb | uznawaćverb |
| anerkennenswert Adjektiv | chwalebnyadjective |
| auskennen Verb | orientowaćverb |
| bekennen [bekannte; hat bekannt] Verb | wyznawaćverb |
| bekennen machen Verb | poznaćverb |
| erkennen [erkannte; hat erkannt] Verb | kazaćverb poznaćverb rozpoznawaćverb |
| erkennen [erkannte; hat erkannt] Substantiv | tell(archeologia, archeologiczny) typ stanowiska archeologicznego w formie ściętego wzgórza utworzonego z nawarstwiających się, wskutek długotrwałego osadnictwa, pozistałości osad ludzkich; |
| erkennen lassen | zeigen Verb | przejawićverb |
| etwas kennen wie die eigene Westentasche Verb | znać jak swoje dziesięć palcówverb |
| nicht wiederzuerkennen Adjektiv | nierozpoznawalnyadjective |
| wie seine Hosentasche kennen Verb | znać jak własną kieszeńverb |
