Niemiecki | Polski |
---|---|
grenzen [grenzte; hat gegrenzt] (an mit Akkusativ) Verb | graniczyć(w odniesieniu do uczuć, stanu fizycznego lub psychicznego) być bliskim, być podobnym, przypominać zakrawaćverb |
die Grenze [der Grenze; die Grenzen] Substantiv | barieranoun barieranoun |
die Grenze [der Grenze; die Grenzen] Adjektiv | granicznyadjective |
grenzenlos Adjektiv | bezgranicznyadjective |
grenzenlos | maßlos | uferlos | unermesslich Adjektiv | bezbrzeżnyadjective |
grenzenlos | maßlos | unendlich | unermesslich Adjektiv | bezmiernyadjective |
grenzenlos | uferlos | unermesslich Adjektiv | bezbrzeżnyadjective |
grenzenlos | unumschränkt Adverb | bezgranicznie(książkowy) w sposób bezgraniczny, w najwyższym stopniu |
abgrenzen [grenzte ab; hat abgegrenzt] Verb | dystansować sięverb oddzielaćverb odgradzać sięverb odgraniczaćverb rozgraniczaćverb |
abzäunen | abgrenzen | abtrennen Verb | odgradzaćverb |
Angrenzen [grenzte an; hat angegrenzt] (an mit Akkusativ) Substantiv | przypora(architektura, architektoniczny) mur odchodzący prostopadle na zewnątrz od ściany wysokiego budynku pełniący funkcję konstrukcyjną; |
angrenzen | grenzen Verb | graniczyćverb |
angrenzend Adjektiv | graniczącyadjective przylegającyadjective |
begrenzen [begrenzte; hat begrenzt] Verb | ograniczaćverb okalaćverb |
bodenlos | grenzenlos Adjektiv | bezdenny(przenośnie, przenośnia) o bardzo dużym natężeniu |
die Landesgrenze [der Landesgrenze; die Landesgrenzen] Substantiv |