grab w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| das Grab [des Grab(e)s; die Gräber] Substantiv | gróbnoun mogiłanoun tumba(sztuka) (architektura, architektoniczny) grobowiec w formie kamiennej skrzyni lub trumny przykrytej płytą, zazwyczaj z rzeźbionym wizerunkiem zmarłego; |
| Graben [grub; hat gegraben] Substantiv | przekopnoun równoun transzeja(wojskowość, wojskowy) odkryty, wąski rów wykopany wzdłuż linii frontu, łączący w jednolity system inne elementy fortyfikacji (okopy, schrony itp.), ułatwiający skryte manewry wzdłuż frontu; |
| graben | ausheben Verb | wykopywaćverb |
| graben | ausheben | buddeln Verb | kopaćverb |
| die Grabesruhe [der Grabesruhe; —] Substantiv | grobowa ciszanoun |
| der Grabhügel [des Grabhügels; die Grabhügel] Substantiv | tumulusnoun |
| Grablicht Substantiv | znicznoun |
| Grabow Substantiv | Grabow(geografia, geograficzny) (administracja) miasto w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie; Grabów nad Prosną(geografia, geograficzny) miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim; |
| Grabschänder Substantiv | hiena cmentarnanoun |
| der Grabstein [des Grabstein(e)s; die Grabsteine] Substantiv | kamień nagrobnynoun nagrobeknoun znak końca dowodu(termin typograficzny) (matematyka, matematyczny) symbol stosowany przez matematyków do oznaczania końca dowodu; |
| der Grabstichel [des Grabstichels; die Grabstichel] Substantiv | Rylec(astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego; |
| das Grabtuch [des Grabtuch(e)s; die Grabtücher] Substantiv | kirnoun |
| die Abgrabung [der Abgrabung; die Abgrabungen] Substantiv | wykopnoun wykopaliskonoun |
| aufgraben | |
| die Ausgrabung [der Ausgrabung; die Ausgrabungen] Substantiv | wykopaliskanoun |
| begraben [begrub; hat begraben] Verb | chowaćverb zakopywaćverb |
| buddeln | fördern | graben Verb | kopaćverb |
| der Burggraben [des Burggrabens; die Burggräben] Substantiv | fosa(wojskowość, wojskowy) (historia, historyczny, historycznie) zapora w postaci rowu otaczającego umocnienia; |
| da liegt der Hund begraben | tu leży pies pogrzebanywyrażenie używane, gdy ktoś znajduje sedno sprawy, przyczynę problemu |
| Epitaph | Grabinschrift Substantiv | epitafiumnoun |
| Heiliges Grab Substantiv | Boży Grób(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (etnografia, etnograficzny) instalacja wraz z inscenizacją Bożego Grobu (1.1) ustawiana w kościołach w okresie Wielkanocy Grób Pański(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (sztuka) przedstawienie jerozolimskiego grobu Chrystusa przygotowywane w kościołach w Polsce i Bawarii w czasie Triduum Paschalnego; |
| das Hügelgrab [des Hügelgrab(e)s; die Hügelgräber] Substantiv | kurhan(archeologia, archeologiczny) rodzaj mogiły w kształcie kopca; |
| Hünengrab | Dolmen Substantiv | dolmen(archeologia, archeologiczny) prehistoryczna budowla megalityczna o charakterze grobowca, składająca się z głazów wkopanych pionowo w ziemię i wielkiego płaskiego bloku skalnego, który był na nich ułożony; |
| Immersionsfuß | Schützengrabenfuß Substantiv | stopa okopowa(medycyna, medyczny) (wojskowość, wojskowy) zespół objawów związanych odmrożeniem i opuchlizną stóp narażonych na długotrwały nacisk w warunkach zimna i wilgoci, obserwowanych wśród żołnierzy w okopach podczas dziań wojennych; |
| Kriegsbeil ausgraben Verb | wykopać topór wojennyverb |
| Kriegsbeil begraben Verb | zakopać topór wojennyverb |
| Leichentuch | Grabtuch Substantiv | całun(kościelny) tkanina, rodzaj zasłony służącej do okrywania zwłok, trumny lub katafalku; |
| mit einem Fuß im Grab stehen Verb | stać nad grobemverb |
| der Schützengraben [des Schützengrabens; die Schützengräben] Substantiv | okop(wojskowość, wojskowy) odkryty, ogniowy obiekt fortyfikacyjny, zwykle mający postać wykopu ziemnego; |
