gebrochen w języku polskim

Niemiecki	Polski
gebrochen [gebrochener; am gebrochensten] Adjektiv	złamanyadjective uszkodzony na skutek zgięcia
brechen [brach; hat gebrochen] Verb	popsućverb sprawić, że coś przestaje spełniać swoją funkcję złamaćverb działaniem fizycznym (wcześniej zginając, naciskając lub uderzając) rozdzielić coś na kilka (zwykle na dwie) części łamaćverb o rzeczach mało elastycznych: rozdzielać coś na kawałki naciskając, zginając
Brechen [brach; hat gebrochen] Substantiv	uchybienienoun niewypełnienie zobowiązania
durchbrechen [brach durch; hat/ist durchgebrochen] Verb	nadziewaćverb nabijać na ostry przedmiot
einbrechen [brach ein; hat/ist eingebrochen] Substantiv	lejnoun duże, stożkowe wgłębienie
hervorbrechen [brach hervor; ist hervorgebrochen] Verb	dobywaćverb wybuchaćverb
losbrechen [brach los; hat losgebrochen] Verb	odłamywaćverb rozpętać sięverb
standhaft \| unerschütterlich \| ungebrochen Adjektiv	niezłomnyadjective taki, którego nie można zwyciężyć
standhaft \| unerschütterlich \| ungebrochen Adverb	niezłomnieadverb w sposób niezwyciężony
zusammenbrechen [brach zusammen; ist zusammengebrochen] Verb	załamywaćverb

Historia wyszukiwania