fluten w języku polskim

Niemiecki	Polski
fluten [flutete, hat/ist geflutet] Verb	zalewaćverb
die Flut [der Flut; die Fluten] Substantiv	potop(hydrologia, hydrologiczny) powódź powstała na rozległych terenach noun potop(przenośnie, przenośnia) duże ilości czegoś noun przypływ(hydrologia, hydrologiczny) podniesienie się poziomu wód morskich związane z wpływem grawitacji Księżyca i Słońca noun tryśnięcienoun wylanie się nagłym i mocnym strumieniem
die Sintflut [der Sintflut; die Sintfluten] Substantiv	potop(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wielka powódź opisana w Starym Testamencie (Rdz 6-8), jako kara zesłana przez Boga noun potop szwedzki(historia, historyczny, historycznie) najazd Szwecji na Polskę w 1655 roku w czasie II wojny północnej noun
die Sturmflut [der Sturmflut; die Sturmfluten] Substantiv	powódź spowodowana sztormemnoun
überfluten [überflutete; hat überflutet] Verb	rozlewaćverb o zbiorniku wodnym:: występować z brzegów zalaćverb lejąc płyn przykryć nim coś, pogrążyć w nim, wypełnić nim coś

Historia wyszukiwania