einmal w języku polskim

Niemiecki	Polski
einmal	jeden raz kiedyśw pewnym czasie, w jakiejś chwili (w nieokreślonej przeszłości lub przyszłości)
einmal \| mal \| Mal Substantiv	raznoun pojedyncza realizacja czynności
das Einmaleins [des Einmaleins; —] Substantiv	tabliczka mnożenia(edukacja, edukacyjny) (matematyka, matematyczny) zestawienie iloczynów liczb od 1 do 10; noun
einmalig Adjektiv	jednorazowyadjective zachodzący, mający miejsce jeden raz
alle Jubeljahre einmal Adverb	od wielkiego dzwonuadverb rzadko, tylko przy szczególnej okazji, w szczególnych przypadkach
der Pfarrer predigt nur einmal	ksiądz dwa razy kazania nie mówiwypowiadane w sytuacji, gdy ktoś nie chce drugi raz powtarzać tego, co właśnie powiedział
es war einmal Adverb	dawno, dawno temuadverb początkowe słowa wielu bajek i baśni

Historia wyszukiwania