słownik Niemiecko-Polski »

de w języku polskim

NiemieckiPolski
De Substantiv

denoun
nazwa litery d / D

de-

de-

de facto Adverb

de facto(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) tak, jak jest rzeczywiście, zgodnie ze stanem faktycznym
adverb

de jure Adverb

de iureadverb
formalnie, zgodnie z prawem

deadjektivisch

odprzymiotnikowy

die Deadline [der Deadline; die Deadlines] Substantiv

deadlinenoun
nieprzekraczalny, ostateczny termin zrobienia czegoś

die Debatte [der Debatte; die Debatten] Verb

spieraćverb
prowadzić spór

die Debatte [der Debatte; die Debatten] Substantiv

debata(książkowy) dyskusja, rozprawianie, roztrząsanie problemów
noun

Debian

Debian

der Debitor [des Debitors; die Debitoren] Substantiv

dłużnik(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) osoba lub instytucja zobowiązana do zwrotu długu (w formie pieniężnej lub rzeczowej) wierzycielowi;
noun

Debora Substantiv

Debora(biblijny) starotestamentowa prorokini z plemienia Naftalego;
noun

Deboranoun
imię żeńskie;

der Debugger [des Debuggers; die Debugger] Substantiv

debugger(informatyka, informatyczny) narzędzie do analizy pracy programów i identyfikacji w nich błędów;
noun

das Debüt [des Debüts; die Debüts] Substantiv

debiutnoun
wydarzenie, kiedy ktoś wykonuje po raz pierwszy publicznie jakąś czynność w jakiejś dziedzinie

das Debüt [des Debüts; die Debüts] Adjektiv

debiutanckiadjective
związany z osobą debiutanta

der Debütant [des Debütanten; die Debütanten] Substantiv

debiutantnoun
ten kto debiutuje, odbywa swoje pierwsze wystąpienia (w szczególności to jedno pierwsze) w nowej funkcji

debütieren [debütierte; hat debütiert] Verb

debiutowaćverb
zaczynać coś oficjalnie; występować pierwszy raz; rozpoczynać karierę

dechiffrieren [dechiffrierte; hat dechiffriert] Verb

rozszyfrowaćverb
odczytać kod zabezpieczający tajną informację, np. tekst zapisany szyfrem

die Dechsel [des Dechsels; die Dechsel] Substantiv

ciesaknoun
topór ciesielski, narzędzie z jednym ostrzem osadzonym prostopadle do trzonka, służące głównie do obrabiania pni drzew;

Deck- Adjektiv

przybranyadjective
przyjęty jako własny choć nieprawdziwy

Deck Bord Bord Schicht Substantiv

pokładnoun
warstwa określonej kopaliny zalegająca pomiędzy warstwami innych kopalin

die Decke [der Decke; die Decken] Substantiv

plednoun
puszysty wełniany koc

pułap(książkowy) najwyższy poziom czegoś, górna granica
noun

pułap(lotnictwo, lotniczy) maksymalna wysokość, na jaką może wzbić się określony statek powietrzny;
noun

pułap(meteorologia, meteorologiczny) wysokość podstawy chmur nad ziemią
noun

sufit(budownictwo) górna ściana pomieszczenia
noun

zasklep(przestarzałe, przestarzały) posiadające sufit pomieszczenie niemieszkalne usytuowane częściowo w ziemi (np. piwnica)
noun

Decke | Wolldecke Substantiv

kocnoun
gruba tkanina, zwykle wełniana, najczęściej w kształcie prostokąta, służąca do okrywania w celu ochrony przed zimnem

der Deckel [des Deckels; die Deckel] Substantiv

klapanoun
pokrywa na zawiasach przykrywająca coś

pokrywkanoun
przykrywka na garnek

wiekonoun
wierzchnia część skrzyni, trumny lub walizki stanowiąca jej zamknięcie

Deckel | Verdeckelung Substantiv

zasklep(pszczelarstwo, pszczelarski) woskowe wieczko na komórce pszczelego plastra;
noun

decken [deckte; hat gedeckt] (Akkusativ) Verb

kryć(sport, sportowy) w piłce nożnej, hokeju itp.: pilnować przeciwnika, starając się uniemożliwić mu skuteczną grę, zdobywanie punktów, bramek
verb

kryćverb
osłaniać kogoś lub coś przed odpowiedzialnością, karą

decken | begatten Verb

kryć(zoologia, zoologiczny) o zwierzętach: zapładniać
verb

decken | begleichen Verb

pokrywać(handel, handlowy) płacić, zapewniać całkowite finansowanie danej części
verb

decklos Adjektiv

bezpokładowy(morski) nie mający pokładu
adjective

der Deckmantel [des Deckmantels; die Deckmäntel] Substantiv

przykrywka(przenośnie, przenośnia) instytucja lub działanie mające na celu ukrycie prawdziwych intencji, celów, zamierzeń, itp.
noun

płaszczyk(przenośnie, przenośnia) pozór
noun

der Deckname [des Decknamens; die Decknamen] Substantiv

alias(informatyka, informatyczny) alternatywny identyfikator użytkownika lub inny (zazwyczaj prostszy, krótszy) adres sieciowy odnoszący się do tego samego obiektu
noun

12