blei w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| das Blei [des Blei(e)s; die Bleie] Substantiv | ołów(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Pb i liczbie atomowej 82; pion(technologia, technika, techniczny) ciężarek na sznurku, służący do wyznaczania pionu (1.1); |
| die bleiben Verb | pozostawaćverb pozostawaćverb pozostawaćverb pozostaćverb zostawaćverb zostaćverb |
| bleiben lassen Verb | zostawić w spokojuverb zostawić w spokojuverb |
| bleiben | übrigbleiben übrig bleiben Verb | zostawaćverb |
| bleichen [bleichte; hat gebleicht] Verb | utleniać(fryzjerstwo, fryzjerski) (potocznie, potoczny) rozjaśniać włosy utleniaczem |
| Bleichmittel | Bleiche Substantiv | wybielacz(chemia, chemiczny) środek chemiczny służący do wybielania m.in. tkanin, urządzeń sanitarnych lub zębów; |
| abbleichen [bleichte ab; hat abgebleicht] Verb | płowiećverb |
| Bleidach | |
| Bleide Substantiv | trebusz(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) barobalistyczna machina miotająca, wyrzucająca pociski stromotorowo; |
| bleiern Adjektiv | ołowianyadjective |
| bleifrei Adjektiv | bezołowiowyadjective |
| bleihaltig [bleihaltiger; am bleihaltigsten] Adjektiv | zawierający ołówadjective |
| Bleikammerverfahren Substantiv | metoda komorowa(chemia, chemiczny) przemysłowy sposób produkcji kwasu siarkowego, w którym wykorzystuje się instalację, w skład której wchodzą zraszane wodą ołowiane komory |
| Bleistift | Stift Substantiv | ołóweknoun |
| die Bleivergiftung [der Bleivergiftung; die Bleivergiftungen] Substantiv | ołowica(medycyna, medyczny) zatrucie ołowiem |
| abbleiben [blieb ab; ist abgeblieben] Verb | podziewaćverb |
| Ableismus | Disablismus Substantiv | handicapizm(socjologia, socjologiczny) dyskryminacja, niechęć, niechęć, pogarda lub wrogość skierowane wobec osób uważanych za niepełnosprawne; |
| ableisten [leistete ab; hat abgeleistet] Verb | odbyćverb |
| ableiten [leitete ab; hat abgeleitet] Verb | nazbieraćverb wnioskowaćverb wyprowadzaćverb wyróżniaćverb wywodzićverb wywodzićverb |
| ableiten [leitete ab; hat abgeleitet] Substantiv | zbieranie(rzeczownik odczasownikowy) od zbierać |
| die Ableitung [der Ableitung; die Ableitungen] Verb | opadaćverb |
| die Ableitung [der Ableitung; die Ableitungen] Substantiv | odprowadzanienoun pochodna(matematyka, matematyczny) granica ilorazu różnicowego; wyprowadzenienoun wyraz pochodnynoun |
| anhalten | stehen bleiben Verb | przystawaćverb |
| behaupten | dabei bleiben Verb | utrzymywaćverb |
| bestehenbleiben |
