słownik Niemiecko-Polski »

bescheidenheit w języku polskim

NiemieckiPolski
die Bescheidenheit [der Bescheidenheit; —] Substantiv

skromnośćnoun
cecha kogoś, kto nie wywyższa się i nie dba o rozgłos i uznanie innych

Bescheidenheit | Demut Substantiv

pokoranoun
świadomość własnych ograniczeń i słabości skłaniająca do niesprzeciwiania się życiowym koniecznościom