słownik Niemiecko-Polski »

öre w języku polskim

NiemieckiPolski
die das Öre [des/der Öre(s); die Öre] Substantiv

oerenoun

öre(ekonomia, ekonomiczny) moneta szwedzka, obecnie setna część korony;
noun

øre(ekonomia, ekonomiczny) najmniejsza moneta duńska, obecnie setna część korony duńskiej;
noun

øre(ekonomia, ekonomiczny) najmniejsza moneta norweska, obecnie setna część korony norweskiej;
noun

Öresund Substantiv

Sund(geografia, geograficzny) cieśnina łącząca Morze Bałtyckie z Morzem Północnym przez cieśniny Kattegat i Skagerrak, oddzielająca duńską Zelandię od szwedzkiej Skanii;
noun

der A-cappella-Chor [des A-cappella-Chor(e)s; die A-cappella-Chöre] Substantiv

chór a cappellanoun

abfragen | abhören | anhören Verb

przesłuchiwaćverb
słuchając, sprawdzać co lub kogo

Abhören [hörte ab; hat abgehört] Verb

klepaćverb
uderzać lekko dłonią

odszpuntowywaćverb
otwierać, wyjmując szpunt

toczyćverb
pobierać płyn i wypuszczać go

abhören [hörte ab; hat abgehört] Verb

odpytywaćverb

odsłuchiwaćverb

ablenken | stören Verb

rozpraszaćverb
uniemożliwiać skupienie się nad czym

abschwören [schwor ab; hat abgeschworen] Verb

przeczyćverb
być w sprzeczności z czymś, wykluczać się z czymś

angehören | gehören Verb

należećverb
być członkiem jakiejś organizacji, społeczności, elementem zbioru

anhören [hörte an, hat angehört jm etw]

poznawać

auf Wiedersehen | tschüss | tschau | auf Wiederhören | bis bald | bis später Interjection

do widzeniainterjection
uprzejmy zwrot używany do pożegnania się z kimś

aufhören [hörte auf; hat aufgehört] (mit mit Dativ) Verb

przestawaćverb
przerywać jakąś czynność, nie robić czegoś dłużej

przestaćverb

ustawać(podniośle) przestawać dziać się lub istnieć
verb

zaniechiwaćverb
nie podejmować działania lub ulegać rezygnacji

behindern | stören Verb

zakłócaćverb
naruszać ustalony porządek, równowagę

Beichte abnehmen | Beichte hören Verb

spowiadać(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) o duchownym: wysłuchiwać wyznania penitenta w sakramencie spowiedzi
verb

berauschend | betörend | leidenschaftlich | rauschend Adjektiv

upojny(książkowy) taki, który wywołuje upojenie
adjective

beschwören [beschwor/beschwur; hat beschworen] (Akkusativ) Verb

błagaćverb
żarliwie, usilnie prosić

przywoływaćverb

przyzywaćverb

wzywaćverb

betören [betörte; hat betört] Verb

oczarowaćverb

omamićverb

betörend Adjektiv

rażącyadjective
drażniący wzrok; rzucający się w oczy

Börek Substantiv

burek(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) rodzaj nadziewanego placka popularny w krajach śródziemnomorskich i arabskich jako fast food
noun

der Chor [des Chor(e)s; die Chöre, die Chore, die Choren] Substantiv

chórnoun
miejsce na scenie lub w świątyni przeznaczone dla chóru (1.1), także dla instrumentów

chórnoun
utwór napisany do wykonywania przez chór (1.1)

zespół chóralnynoun

der Countertenor [des Countertenors; die Countertenöre] Substantiv

alcistanoun
chłopiec lub mężczyzna śpiewający altem

falsecistanoun
mężczyzna śpiewający falsetem

falsetystanoun
mężczyzna śpiewający falsetem

kontratenor(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) najwyższy głos męski wykorzystujący rejestr falsetowy;
noun

der Countertenor [des Countertenors; die Countertenöre] Adjektiv

kontratenorowyadjective
dotyczący kontratenoru, przeznaczony na ten rodzaj głosu

12

Historia wyszukiwania