urea w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| urea noun | mocznik(biochemia, biochemiczny) organiczny związek chemiczny, diamid kwasu węglowego; |
| aureus [aurea, aureum] adjective | złoty(jubilerstwo, jubilerski) wykonany ze złota złotyadjective |
| aurea mediocritas noun F | złoty środeknoun |
| baccalaureatus [baccalaureatus] (4th) M noun | bakalaureat(dawniej, dawny) (edukacja, edukacyjny) dawny najniższy uniwersytecki stopień naukowy |
| Centaurea cyanus noun | chaber bławatek(botanika, botaniczny) (systematyka) Centaurea cyanus L., gatunek rośliny zielnej z rodziny astrowatych; |
| Centaurea pulcherrima noun | chaber piękny(botanika, botaniczny) gatunek byliny z rodziny astrowatych, pochodzący z Azji Mniejszej |
| laurea [laureae] (1st) F noun | wawrzyn(historia, historyczny, historycznie) wieniec z liści wawrzynu (1.1) będący symbolem zwycięstwa i chwały w starożytnej Grecji i Rzymie wawrzyn(przenośnie, przenośnia) nagroda, którą przyznaje się za wybitne osiągnięcia w pewnej dziedzinie wieniec laurowy(historia, historyczny, historycznie) wieniec z liści wawrzynu będący nagrodą za zwycięstwo w równej walce; wieniec laurowynoun |
| laureus [laurea, laureum] adjective | wawrzynowyadjective |
| purpureus [purpurea, purpureum] adjective | purpurowyadjective |
