słownik Łacino-Polski »
tuba w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| tuba [tubae] (1st) F noun | ryjek(entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) narząd służący owadom do pobierania pokarmu |
| tuba Eustachii | tuba auditiva noun | trąbka słuchowa(anatomia, anatomiczny) kanał, który łączy jamę bębenkową ucha środkowego z górną częścią gardła; |
| tuba uterina noun | jajowód(anatomia, anatomiczny) przewód o długości ok. 10-12 cm, który biegnie od rogu macicy, dochodząc do jajnika; |
| tubae noun | puzon(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) instrument dęty blaszany, w którym wysokość dźwięku reguluje się teleskopowym suwakiem; spinacz(biurowość, biurowy) wygięty kawałek drutu służący do złączania kartek papieru; |
| Curytuba noun | Kurytyba(geografia, geograficzny) (administracja) miasto w Brazylii, położone w południowo-wschodniej części kraju, w stanie Parana; |
