tē w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| omnipotēns adjective | wszechmogący(książkowy) mający nieograniczoną moc, mogący wszystko |
| spontē adverb | spontanicznieadverb |
| systēma noun | ustrój(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) forma sprawowanej władzy publicznej w państwie, zbiór zasad określających funkcjonowanie państwa i społeczeństwa ustrójnoun |
| tūtēla verb | ciążyćverb ładować(fizyka, fizyczny) (elektryczność) wprowadzać ładunek elektryczny do baterii, akumulatora oskarżać(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) wnosić oskarżenie (do sądu) zlecaćverb |
| tūtēla noun | figura(heraldyka, heraldyczny) szeroko pojęte godła herbowe/mobilia godło(heraldyka, heraldyczny) wizerunek przedstawiony na tarczy herbowej; kuratela(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) opieka prawna, nadzór ustanowiony przez sąd kuratela(przenośnie, przenośnia) ciągłe kontrolowanie, przesadny nadzór ładunek(fizyka, fizyczny) liczba określająca skalę oddziaływania; należnośćnoun podopiecznynoun szarża(wojskowość, wojskowy) gwałtowne natarcie kawalerii |
| zoisītēs noun | zoisyt(mineralogia, mineralogiczny) minerał z grupy krzemianów grupowych; |
