słownik Łacino-Polski »

sagitta w języku polskim

ŁacinaPolski
sagitta [sagittae] noun

grot(wojskowość, wojskowy) ostre, najczęściej metalowe zakończenie strzał, broni drzewcowej, czy innych znaków wojskowych;
noun

kierunkowskaz(motoryzacja) urządzenie służące do sygnalizowania zamiaru zmiany kierunku poruszania się
noun

pocisknoun
przedmiot miotany z broni miotającej lub wyrzutni mający razić cel lub wykonać inne zadanie, np. zadymić, oświetlić pole walki;

strzałanoun
pocisk przeznaczony do łuku;

strzałkanoun
linia z grotem, symbol wskazujący kierunek

strzałkanoun
rzutka do gry w lotki

sagittarius [sagittari(i)] noun

strzelec(sport, sportowy) zawodnik specjalizujący się w strzelaniu z ręcznej broni palnej
noun

strzelec(wojskowość, wojskowy) żołnierz wyspecjalizowany w strzelaniu
noun

strzelecnoun
osoba umiejąca się posługiwać bronią palną, łukiem lub inną bronią miotającą

łucznik(wojskowość, wojskowy) żołnierz, myśliwy posługujący się łukiem;
noun

Sagittarius [sagittari(i)] noun

Strzelec(astronomia, astronomiczny) (astrologia, astrologiczny) dziewiąty znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 22 listopada do 21 grudnia;
noun

Strzelec(astronomia, astronomiczny) zodiakalny gwiazdozbiór nieba południowego, w Polsce widoczny latem, nisko nad horyzontem;
noun