słownik Łacino-Polski »

proprius w języku polskim

ŁacinaPolski
proprius [propria, proprium] adjective

imiennyadjective
związany z imieniem i nazwiskiem; wskazujący kogoś z imienia i nazwiska; zawierający nazwisko

indywidualnyadjective
osobny, niezespołowy, pojedynczy, samemu, oddzielny

indywidualnyadjective
właściwy jednostce, typowy dla konkretnej osoby, swoisty

odrębnyadjective
różniący się od innych

osobistyadjective
dokonany przez daną osobę

osobistyadjective
intymny, dostępny tylko dla najbliższych

osobistyadjective
odnoszący się do pojedynczej osoby

osobistyadjective
stanowiący własność danej osoby

osobowy(gramatyka) związany z kategorią gramatyczną osoby
adjective

osobowyadjective
dotyczący osoby

personalnyadjective
osobisty, własny

szczegółowyadjective
mający cechy szczegółu; dokładny

własnyadjective
będący w czyimś wyłącznym posiadaniu

własnyadjective
właściwy temu, o kim lub o czym jest mowa

właściwyadjective
taki, który jest odpowiedni, spełnia określone warunki