potens w języku polskim

Łacina	Polski
potens [potentis (gen.), potentior -or -us, potentissimus -a -um] adjective	silnyadjective intensywnie działający silnyadjective odznaczający się siłą (w odniesieniu do istoty) zdolnyadjective będący w stanie wykonać określoną czynność
impotens [(gen.), impotentis] adjective	bezsilnyadjective taki, który nie potrafi z czymś się zmagać
omnipotens [(gen.), omnipotentis] adjective	wszechmocnyadjective mający nieograniczoną moc, mogący wszystko wszechpotężny(książkowy) taki, który odznacza się nieograniczoną potęgą adjective

Łacina

Polski

potens [potentis (gen.), potentior -or -us, potentissimus -a -um] adjective

silnyadjective
intensywnie działający

silnyadjective
odznaczający się siłą (w odniesieniu do istoty)

zdolnyadjective
będący w stanie wykonać określoną czynność

impotens [(gen.), impotentis] adjective

bezsilnyadjective
taki, który nie potrafi z czymś się zmagać

omnipotens [(gen.), omnipotentis] adjective

wszechmocnyadjective
mający nieograniczoną moc, mogący wszystko

wszechpotężny(książkowy) taki, który odznacza się nieograniczoną potęgą
adjective

Historia wyszukiwania