słownik Łacino-Polski »

mane w języku polskim

ŁacinaPolski
mane noun

poraneknoun
pora dnia następująca po nocy

ranonoun
wczesna pora dnia

Mane noun

Mani(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) środkowy półwysep Peloponezu, oparty o góry Tajget, sięgający najbardziej wysuniętego na południe greckiego przylądka Matapan;
noun

mane adverb

rankiemadverb
wcześnie rano

ranoadverb
wcześnie w ciągu dnia

wcześnieadverb
rano, w pierwszych godzinach po świcie

maneo [manere, mansi, mansus] verb

pozostawaćverb
być częścią czegoś; pozostałością, resztą po czymś lub kimś

pozostawaćverb
być dalej takim samym, bez zmian; nie zmieniać się

pozostawaćverb
zostać w jakimś miejscu, nie ruszać się skądś

zostawaćverb
stawać się kimś/czymś

maneō verb

bawić(przestarzałe, przestarzały) przebywać gdzieś
verb

maneō noun

sztag(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) lina olinowania stałego stabilizująca omasztowanie w płaszczyźnie symetrii jednostki pływającej;
noun

humane adverb

humanitarnieadverb
w sposób humanitarny

immanis [immane, immanior -or -us, immanissimus -a -um] adjective

gigantycznyadjective
ogromny, bardzo duży

ogromnyadjective
mający bardzo duży rozmiar