magistra w języku polskim

Łacina	Polski
magistra [magistrae] (1st) F noun	mistrzyninoun kobieta najlepsza w czymś nauczycielka(edukacja, edukacyjny) kobieta, która zajmuje się nauczaniem noun nałożnica(dawniej, dawny) kobieta żyjąca bez ślubu z mężczyzną, który stoi wyżej w hierarchii społecznej noun
magistratus [magistratus] (4th) M noun	magistrat(dawniej, dawny) urzędnik miejski sprawujący najwyższą władzę wojenną i sądową lub wykonawczą w starożytnym Rzymie noun urzędniknoun osoba pracująca w jakimś urzędzie, pełniąca jakąś funkcję w administracji; także: osoba sprawująca jakiś urząd;

Łacina

Polski

magistra [magistrae] (1st) F
noun

mistrzyninoun
kobieta najlepsza w czymś

nauczycielka(edukacja, edukacyjny) kobieta, która zajmuje się nauczaniem
noun

nałożnica(dawniej, dawny) kobieta żyjąca bez ślubu z mężczyzną, który stoi wyżej w hierarchii społecznej
noun

magistratus [magistratus] (4th) M
noun

magistrat(dawniej, dawny) urzędnik miejski sprawujący najwyższą władzę wojenną i sądową lub wykonawczą w starożytnym Rzymie
noun

urzędniknoun
osoba pracująca w jakimś urzędzie, pełniąca jakąś funkcję w administracji; także: osoba sprawująca jakiś urząd;

Historia wyszukiwania