intentus w języku polskim

Łacina	Polski
intentus [intenta -um, intentior -or -us, intentissimus -a -um] noun	pogotowienoun alarm
intentus [intenta -um, intentior -or -us, intentissimus -a -um] adjective	czujnyadjective zachowujący czujność, zwracający uwagę na wszelkie podejrzane sygnały
intendo [intendere, intendi, intentus] verb	nakręcaćverb uruchamiać jakieś urządzenie (lub podtrzymywać jego działanie), kręcąc pokrętłem naciągającym sprężynę wewnątrz tego urządzenia

Historia wyszukiwania