gē w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| gē interjection | o retyinterjection |
| gē noun | gram-siła(przestarzałe, przestarzały) (fizyka, fizyczny) (metrologia, metrologiczny) grawitacyjna jednostka siły odpowiadająca sile wywieranej przez masę o wartości jednego grama w polu grawitacyjnym na powierzchni Ziemi |
| apogēus noun | apogeum(astronomia, astronomiczny) punkt na orbicie eliptycznej ciała niebieskiego okrążającego Ziemię, znajdujący się najdalej od Ziemi apogeumnoun |
| attagēna noun | słonka(ornitologia, ornitologiczny) Scolopax rusticola, eurazjatycki ptak wędrowny; |
| compāgēs noun | kościec(potocznie, potoczny) zespół istotnych elementów określonej całości |
| Hygēa noun | Higieja(mitologia grecka) bogini i uosobienie zdrowia; |
| indīligēns adjective | niedbałyadjective niedokładnyadjective niedokładnyadjective niestarannyadjective nieuważnyadjective |
| largē adverb | liberalnieadverb |
| ossium compāgēs noun | skeleton(sport, sportowy) dyscyplina sportu skeleton(sport, sportowy) jednoosobowe sanki sportowe, na których zawodnik leży na brzuchu; |
| quādrāgēsima noun | Wielki Post(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w Kościele katolickim: czas pokuty przygotowujący do przeżycia świąt Wielkanocy, w którym obowiązuje zakaz urządzania hucznych zabaw, obejmujący czterdzieści dni od Środy Popielcowej do Wielkiej Soboty włącznie; |
| rigēscō verb | drewniećverb |
| sexāgēnārius noun | sześćdziesięciolateknoun |
| vagē adverb | wzdłuż i wszerzadverb |
