Łacina | Polski |
---|---|
fraud noun | oszustwo(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przestępstwo polegające na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania jej błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej; |
fraudo [fraudare, fraudavi, fraudatus] (1st) TRANS verb | odrywaćverb |
fraudator noun | oszustnoun |
fraudulentus [fraudulenta -um, fraudulentior -or -us, fraudulentissimus -a -um] adjective | nieuczciwyadjective |
fraudulenter [fraudulentius, fraudulentissime] adverb | oszukańczoadverb |
fraudulentia [fraudulentiae] (1st) F noun | nieuczciwośćnoun |
fraudātor verb | rolować(potocznie, potoczny) oszukiwać, zwodzić |
fraudō verb | oszukiwaćverb oszukiwaćverb oszukiwaćverb |
fraudō noun | kant(potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) oszustwo szwindel(potocznie, potoczny) nieuczciwy interes |
inventa lege, inventa fraude | prawo jest po to, aby je omijaćprzysłowie wyrażające pogląd, że czasami można nie przestrzegać przepisów prawa |