fauces w języku polskim

Łacina	Polski
fauces verb	paść(zobacz) padać verb
fauces noun	cieśnina(geografia, geograficzny) zwężenie obszaru wodnego pomiędzy dwoma akwenami (oceanami, morzami lub jeziorami) noun gardziel(anatomia, anatomiczny) (zoologia, zoologiczny) odpowiednik gardła u zwierząt; rzadziej określenie ludzkiego gardła noun gęba(potocznie, potoczny) (anatomia, anatomiczny) usta noun paszczanoun zwierzęcy otwór gębowy, zwłaszcza gdy pokaźnych rozmiarów lub u drapieżnika
fauces \| guttur noun	gardło(anatomia, anatomiczny) odcinek między przełykiem a jamą ustną, mieszczący się w przedniej części szyi; noun

Łacina

Polski

fauces verb

paść(zobacz) padać
verb

fauces noun

cieśnina(geografia, geograficzny) zwężenie obszaru wodnego pomiędzy dwoma akwenami (oceanami, morzami lub jeziorami)
noun

gardziel(anatomia, anatomiczny) (zoologia, zoologiczny) odpowiednik gardła u zwierząt; rzadziej określenie ludzkiego gardła
noun

gęba(potocznie, potoczny) (anatomia, anatomiczny) usta
noun

paszczanoun
zwierzęcy otwór gębowy, zwłaszcza gdy pokaźnych rozmiarów lub u drapieżnika

fauces | guttur noun

gardło(anatomia, anatomiczny) odcinek między przełykiem a jamą ustną, mieszczący się w przedniej części szyi;
noun

Historia wyszukiwania